Τα δημητριακά ήταν η βάση της διατροφής στην Αρχαία Ελλάδα, οι κύριοι σπόροι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν το σιτάρι και το κριθάρι.
Το σιτάρι που μετατράπηκε σε αλεύρι και ζυμώθηκε χρησιμοποιήθηκε για να φτιάξει ψωμί ή διαφορετικά κέικ, μερικά απλά άλλα καρυκεύματα με μέλι ή τυρί.
Ο Έλληνες αρτοποιοί Έφτιαξαν ψωμιά διαφορετικών σχημάτων και συνθέσεων, ανάλογα με το τι χρειάζονταν.
Το ψωμί που φτιάχτηκε στο αρτοποιείο διακρίθηκε από το ψωμί στο κατάστημα αρτοποείων.
Πιστεύεται ότι οι υπεύθυνοι της ζύμωσης ήταν γυναίκες. Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών εκτίθεται άγαλμα γυναίκας ζύμωσης ψωμιού, που χρονολογείται μεταξύ 500 και 475 π.Χ.
Το ψωμί που αναφέρεται από Αριστοφάνης ήταν ο κεϊμπανίτος.
Οι Έλληνες έψησαν ψωμί σε φέτες, ψωμί γάλακτος σε φέτες.
Το ψωμί στριπτίζ ήταν πλεγμένο, και το blosmilos τετράγωνο.
Ένα επίπεδο ψωμί daraton ήταν πολύ ξεχωριστό, γιατί ήταν επίπεδο σαν πλάκα, σαν κέικ.
Έφτιαξαν χωριάτικο ψωμί, καφέ και μαύρο.
Τα μπισκότα κατασκευάστηκαν στη Ρόδο, στην Έφεσο έφτιαξαν ψωμί σε σχήμα μισού φεγγαριού σε φόρο τιμής στη θεά Άρτεμη, θεά του φεγγαριού.
Έφτιαξαν επίσης το plakon, ένα είδος κέικ, ήταν ένα μπισκότο βρώμης και έβαλαν πάνω τους λευκό τυρί και μέλι. Τα κέικ έτρωγαν σε ειδικούς χώρους όπως το θέατρο και τα θρησκευτικά πανηγύρια.
Από εκείνους τους αρχαίους χρόνους, έχουν κατασκευαστεί τυριά, κέικ (ευχέλου), ψωμί με ξηρά σύκα και καρύδια. Έφτιαξαν ψωμί με σταφίδες (nastos), λουκουμάδες και τον προκάτοχο του αγγλικού εκκολαπτόμενου.
Οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν τη μαγιάήταν οι δημιουργοί του φούρνου, το προθερμάντηκαν μέσα και είχε μια μπροστινή πόρτα. Ο πέτρινος φούρνος εμφανίστηκε στην Ελλάδα κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο.