اولین بحران مراکش

قبل از جنگ جهانی اول ، جهان از احتمال درگیری بین قدرتهای بزرگ اروپایی آن زمان شوکه شده بود. کانون این مشکل در شهر تانگیر، جایی که تاریخ مدرن آن را نامیده است اولین بحران مراکش، بین سالهای 1905 و 1906.

برای درک همه آنچه بین مارس 1905 و مه 1906 در اطراف شهر تانژیر اتفاق افتاده است ، باید دانست که زمینه ژئوپلیتیک آن زمان چه بوده است. در اروپا و بطور گسترده در سایر نقاط جهان ، فضای بین المللی متشنجی در بین قدرتهای بزرگ وجود داشت. آنها آن را صلح مسلحانه. بستر مناسب برای جنگ بزرگ که فقط یک دهه بعد اتفاق می افتد.

در آن سالها انگلیس و فرانسه اتحادی را با نام توافق صمیمانه. سیاست خارجی این کشورها مبتنی بر تلاش برای انزوا بود آلمان از حوزه های بین المللی نفوذ ، به ویژه در آسیا و آفریقا.

در این بازی ، در ژانویه 1905 فرانسه موفق شده بود نفوذ خود را بر سلطان مراکش. این امر به ویژه مربوط به آلمانی ها بود ، که با نگرانی می دیدند که چگونه رقبای آنها هر دو رویکرد به مدیترانه را کنترل می کنند. بنابراین صدراعظم فون بولو وی تصمیم گرفت تا مداخله کند ، سلطان را تشویق به مقاومت در برابر فشار فرانسه و حمایت از رایش دوم را برای وی تضمین کرد.

قیصر از طنجه بازدید می کند

برای تعیین اولین بحران مراکش تاریخی وجود دارد: 31 مارس 1905 ، چه زمانی قیصر ویلهلم دوم با تعجب از طنجه بازدید می کند. آلمانی ها ناوگان قدرتمند خود را در خارج از بندر لنگر انداختند و نمایش قدرت را نشان دادند. مطبوعات فرانسه به شدت اعلام كردند كه این عمل تحریك آمیز است.

آلمان ها در مواجهه با بیماری رو به رشد فرانسه و متحدانش ، پیشنهاد برگزاری یک کنفرانس بین المللی برای دستیابی به توافق در مورد مراکش و اتفاقاً در سایر سرزمین های آفریقای شمالی را دادند. انگلیسی ها این ایده را رد کردند ، اما فرانسه ، از طریق وزرای خارجه خود Teophile Delcassé، توافق کردند که در این مورد بحث کنند با این حال ، زمانی که آلمان به وضوح خود را به نفع استقلال مراکش برگزید ، مذاکرات منتفی شد.

تاریخ کنفرانس 28 مه 1905 تعیین شد ، اما هیچ یک از نیروهای احضار شده پاسخ مثبت ندادند. علاوه بر این ، انگلیسی ها و آمریکایی ها تصمیم گرفتند ناوگان جنگی مربوطه خود را به طنجه بفرستند. تنش بیشتر شد.

وزیر خارجه جدید فرانسه ، موریس روویر، سپس امکان مذاکره با آلمانی ها را برای جلوگیری از جنگ بیش از حد ممکن مطرح کرد. هر دو کشور حضور نظامی خود را در مرزهای خود تقویت کرده بودند و احتمال درگیری مسلحانه تمام عیار بیش از حد قطعی بود.

کنفرانس Algeciras

اولین بحران مراکش به دلیل حل نشده باقی ماند مواضع فزاینده ای بین آلمان و کسانی که سالها بعد دشمن آینده این کشور خواهند بود ، مواجه می شوند. به ویژه انگلیسی ها که مایل بودند با استفاده از نیروی نظامی جلوی رانش توسعه طلبانه رایش را بگیرند. فرانسوی ها که از شکست در رویارویی نظامی با آلمان ها در خاک اروپا می ترسیدند ، کمتر جنگ طلب بودند.

سرانجام ، و پس از بسیاری از تلاش های دیپلماتیک ، کنفرانس الجسیراس. اگرچه این شهر به دلیل نزدیک بودن به منطقه درگیری و در قلمرو بی طرف انتخاب شده است اسپانیا در آن زمان کمی در طرف فرانسه و انگلیس قرار داشت.

سیزده کشور در این کنفرانس شرکت کردند: امپراتوری آلمان ، امپراتوری اتریش-مجارستان ، پادشاهی انگلستان ، فرانسه ، امپراتوری روسیه ، پادشاهی اسپانیا ، ایالات متحده ، پادشاهی ایتالیا ، سلطان نشین مراکش ، هلند ، پادشاهی سوئد ، پرتغال ، بلژیک و امپراتوری عثمانی. به طور خلاصه ، قدرتهای بزرگ جهانی بعلاوه برخی از کشورها که مستقیماً درگیر مسئله مراکش هستند.

پایان اولین بحران مراکش

پس از سه ماه مذاکره ، در 17 آوریل عمل الجسیراس. از طریق این توافق نامه ، فرانسه موفق شد نفوذ خود را بر مراکش حفظ کند ، اگرچه قول داده بود که یک سری اصلاحات را در این سرزمین انجام دهد. نتیجه گیری اصلی این کنفرانس موارد زیر بود:

• ایجاد یک محافظت از فرانسه و یک محافظت کمتر اسپانیایی در مراکش (تقسیم شده به دو منطقه ، یکی در جنوب کشور و دیگری در شمال) ، متعاقباً در پیمان فاس 1912.
• ایجاد وضعیت ویژه برای طنجه به عنوان یک شهر بین المللی.
• آلمان از هرگونه ادعای ارضی در مراکش صرف نظر می کند.

در حقیقت ، کنفرانس Algeciras با یک قدم به عقب از آلمان به پایان رسید ، که قدرت دریایی آن آشکارا از انگلیس کمتر بود. با این حال، اولین بحران مراکش به دروغ بسته شد و عدم رضایت آلمانی ها باعث ایجاد وضعیت بحرانی جدیدی در سال 1911 شد. در بعضی مواقع صحنه طنجه نبود ، بلکه اگادیر، وضعیت جدیدی از تنش بین المللی معروف به بحران دوم مراکش.