A semana pasada falamos da dinastía Ming, unha das dinastías imperiais máis importantes de China, xa que significou un gran crecemento cultural. Outra das dinastías chinesas máis importantes e coñecidas é a dinastía Tang.
A dinastía Tang atravesa un período que comeza no 618 e remata no 907. Foron séculos de crecemento, poder e prosperidade nos campos político, cultural, económico e militar. Pero, cal é a historia do ascenso e caída da dinastía Tang? Cara ao século VII remataba o reinado da dinastía Sui, que duraría menos dun século, nunha situación caótica e descontrolada que fixo estoupar as rebelións en todo o país. Ese é o comezo da historia.
Un dos oficiais imperiais estacionados en Taiyuan, Li Yuan, organizou un exército que acabou capturando a capital imperial, a actual cidade de Xian, colocando un novo emperador no trono. Li Yuan proclamouse primeiro ministro e rei de Tang, pero un ano despois o emperador foi asasinado e entón o oficial rebelde acabou emperador de China e Xian quedou como capital, aínda que nese momento o seu nome era Chang'an.
A dinastía Tang fíxose forte durante as primeiras décadas, entre 627 e 649. O comercio prosperou e reinou a paz social. Nas décadas seguintes un par de mulleres converteríanse en emperatrices e habería golpes de Estado, pero nada diso alteraría o camiño do imperio. Pero todo ten un final e no século VIII a corrupción e a mala actuación dalgúns emperadores xudiciais, concelleiros e eunucos complicaron a situación. A dinastía Tang comezou a declinar e no 907 reinou o último emperador, Ai, que foi obrigado a abandonar o trono.
Sexa o primeiro en opinar sobre