કેક્સિજેલા તે કિયાંગ વંશીય જૂથનો ધાર્મિક નૃત્ય છે.
કિયાંગ હવે ઉત્તરીય સિચુઆન વિસ્તારમાં રહે છે, તેઓ ચીનમાં તમામ વંશીય જૂથોનો સૌથી જૂનો ઇતિહાસ ધરાવે છે, અને તે તે છે જે આજ સુધી તેના મૂળ રિવાજોને જાળવી રાખે છે.
એક સમયે પ્રાચીન વિચરતી દી અને કિયાંગ આદિવાસીઓ ઉત્તર અને ઉત્તર પશ્ચિમ ચીનના વિશાળ જમીનમાં રહેતા હતા. 5.000,૦૦૦ વર્ષથી વધુના સમયગાળા દરમિયાન, તેઓએ યુદ્ધો, જોડાણ અને જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદાં જુદા જુદા કુળ અને જાતિઓ સાથે સંકલન કર્યું છે.
પરિણામે, ચીનના 56 XNUMX વંશીય જૂથોમાંના અડધાથી વધુ લોકોમાં કિયાંગ લોહીનું પ્રમાણ છે. અગાઉની વસ્તીવાળી ડી અને કિયાંગ આદિવાસીઓની વાત કરીએ તો, તેઓ ધીરે ધીરે એક વંશીય લઘુમતી જૂથ બની ગયા, જે ઉત્તરીય સિચુઆન મિંશન વિસ્તારમાં વસે છે.
કેક્સિજેલા અથવા «બખ્તર નૃત્યSacrific બલિદાન સમારોહ દરમિયાન કરવામાં આવતી ધાર્મિક નૃત્ય છે. પરંપરાગત રીતે, સૈનિકો યુદ્ધમાં જતા પહેલા અથવા પૂજ્ય મૃત વડીલો અથવા રાષ્ટ્રીય નાયકો દ્વારા યોજાયેલા સ્મારક કાર્યક્રમો દરમિયાન નૃત્ય કરવામાં આવતું હતું.
સિચુઆન પ્રાંતમાં પર્વતો અને નદીઓ છે અને તે તેની જટિલ ટોપોગ્રાફી માટે પ્રખ્યાત છે. જો તમે કિયાંગ ગાયન અને નૃત્યનો આનંદ માણવા માંગતા હો, તો માઉઓક્સિયન કાઉન્ટી, તિબેટીયન સિચુઆનની રાજધાની અને કિયાંગ onટોનોમસ પ્રીફેકચર માટે ચેંગ્ડુથી પ્રસ્થાન કરો. ત્યાંથી, મિંશન પર્વતોમાં આવેલા કિયાંગ સમુદાયો તરફનો માર્ગ બનાવો.
જો કે, કેક્સિજેલાની સંપત્તિની પ્રશંસા કરવા માટે, પથ્થરના ડામરથી ગંદકીવાળા રસ્તાઓ તરફ જતા લાંબા રસ્તાઓ અને કિયાંગના "ક્યુઆનગ્લાંગ" સુધી પહોંચતા પહેલા એક વિન્ડિંગ પાથ પસાર કરવામાં વધુ એક દિવસનો સમય લાગશે, જે ટોચ પર મળી આવે છે. ઝિયર ક્ષેત્રમાં માઓ ટાઉનશીપના સીઅર સ્ટોકડેઝ ગુઆઝીમાં પર્વતમાળા.
દંતકથા અનુસાર, જ્યારે પ્રાચીન કિયાંગ બીજી જાતિ સાથે યુદ્ધમાં હતું, ત્યારે વ્હાઇટ સ્ટોન ગોડે તેમને ચોક્કસ મૃત્યુથી બચાવવા માટે દરમિયાનગીરી કરી.
કિયાંગ સીધા હોવા માટે જાણીતા છે. અને તેમને ગીત અને નૃત્ય ગમે છે. કિયાંગ ગાયન અને નૃત્યના બે પ્રકાર છે: તે બલિદાન વિધિઓ માટે, અને તે મનોરંજન માટે. આ વંશીય જૂથ બહુપત્નીવાદી છે અને માને છે કે બધા જીવોમાં આત્મા છે. તેમના માટે, મૃતકોનો જીવનમાં મોટો પ્રભાવ છે અને તેથી અંતિમવિધિ વિધિઓ પર વધુ ધ્યાન આપે છે.
કેક્સિજેલામાં, નૃત્યના ક્ષેત્રમાં, સામાન્ય રીતે એક ઘઉંના ઘાસના માળખાની મધ્યમાં, વિશાળ વાઇનની બરણી અને બાફેલી પાણીની લાકડાની એક મોટી બેરલ મૂકવામાં આવે છે. લાંબી હેન્ડલ લાકડાના ચમચીથી સજ્જ, સમારોહના એક માસ્ટર બાકીની ભીડમાંથી મૌન બોલાવે છે અને પરિવારની ભાગ લેતી મહિલાઓને ગાવાનું શરૂ કરવા માટેના સંકેતો આપે છે.
ખભાથી andભા રહીને અને રંગબેરંગી તિબેટીયન શૈલીના પોશાકો પહેરેલી, સ્ત્રીઓ તેમના અવાજમાં મેલોડિક, પણ મેલાન્થોલિક સમૂહગીતમાં જોડાય છે. જ્યારે તેઓ ગાઇ રહ્યા હતા, ત્યારે ગામના વૃદ્ધ પુરુષો જમીનની આસપાસ ફરવા લાગ્યા હતા, હવામાં છરીઓ અને કુહાડીઓ કા brandતા હતા અને ગાયકોની સાથે તેમની સ્થિતિ લેતા હતા.
સૌથી વૃદ્ધ મહિલા સ્ટ્રો દ્વારા વાઇન પીને સમારોહની શરૂઆત કરે છે, ત્યારબાદ તેની વય, સ્થિતિ અને વંશવેલોની સ્થિતિના આધારે અન્ય લોકો અનુસરતા હોય છે. સમારોહનો માસ્ટર બાફેલી પાણીથી વાઇન કેરેફ ભરે છે પછી દરેક વ્યક્તિ વાઇનનો ચૂસણ લે છે, જે ખરેખર આથોના નવા રાઉન્ડ માટે વાઇન તૈયાર કરે છે.
જેમ જેમ સ્ત્રીઓ ગાવાનું ચાલુ રાખે છે, તેમ તેમ પુરુષો હથિયારો હવામાં બ્રાન્ડિશ કરે છે અને "ઓહ-ય, ઓહ-વુ." આંદોલન ધીમી અને બેહદ છે, જે એક ગૌરવપૂર્ણ અને આદરણીય વાતાવરણ બનાવે છે, તે માને છે કે દુષ્ટ આત્માઓને બહાર કા andવા અને મૃત લોકોની આત્માઓનું રક્ષણ કરવું જરૂરી છે. ' પુરુષો તેમની લાઇનમાં સુધારણા કરતા પહેલા monપચારિક ક્ષેત્રના ઘણા ચક્કર લગાવે છે. તેઓ એક દંપતી છે અને મોક યુદ્ધને રજૂ કરવા માટે હિલચાલ કરે છે.
પુરુષો પીછેહઠ કરે છે, જ્યારે મહિલાઓ ગાવાનું ચાલુ રાખે છે, આ સમયે તેમના હાથ ફેંકી દે છે અને તેમના શરીરને વધુ બળથી ખસેડે છે. તેની હિલચાલ પીડાની અભિવ્યક્તિને રજૂ કરે છે.