Men is er erg aan gewend om bijna elke dag een joodse kerk of tempel te zien. In elk Europees of Amerikaans land zijn katholieke, protestantse, evangelische en andere kerken zo gewoon dat men ze nauwelijks registreert, ze maken zozeer deel uit van het stedelijk landschap. Maar de waarheid is dat wanneer we naar andere culturen reizen die net zo verschillend zijn als welke oosterse cultuur dan ook, de afwezigheid van kerken of tempels verrassend wordt. En dan realiseren we ons dat niet iedereen een christen of een jood is ...
In feite China is echt een land multi-glorieus omdat we in zijn grenzen de Budismo, katholicisme, christendom, Islamisme en Taoïsme, onder andere religies. Er zijn geen sluitende statistieken, maar het lijkt erop dat het land ongeveer 100 miljoen gelovigen, 85.000 tempels, ongeveer 300.000 professionele geestelijken, 3.000 organisaties en ongeveer 74 religieuze scholen heeft. Elke religie is georganiseerd onder de vleugels van een "vereniging": China Buddhist Association, China Islamic Association, enzovoort.
Maar vóór dit alles wordt gezegd dat de religie van het oude Chinese volk de voorouderverering en de natuurkrachten, een primitieve religie die niet is verdwenen en die aan de basis staat van latere religies, waaronder de Confucianisme, een systeem van sociale normen dat met de tijd en de creatie van liturgieën religie werd.
Maar het confucianisme is niet de enige. U heeft vast wel eens gehoord van de Taoïsme, volgens de Chinezen de enige religie die zijn oorsprong vindt in China, een filosofisch systeem gecreëerd door Laozic y Zhuang Zi dat onderzoekt de cultus van de natuur en waarvan met het verstrijken van de eeuwen alleen monniken overblijven die in de bergen leven. En nu, ja, we kunnen erover praten Boeddhisme.
Het is de religie die de meeste volgers in het land heeft, ook al is de oorsprong ervan in India. De groei in China was traag, net zoals de communicatie in de Himalaya in die dagen was, maar het begint sneller te groeien vanaf de oprichting in Xian van de Great Pay of the Goose, waar de boeddhistische geschriften bewaard worden die de monnik Xuanzan uit India heeft meegebracht. En het heeft zijn tijdperk van pracht en dominantie tijdens de Tang-dynastie, wanneer het aanwezig wordt in alle aspecten van het Chinese leven, cultuur en kunst. Laten we zeggen dat het erg krachtig werd.
En tot slot vinden we ook in China gelovigen Christenen die bestaan dankzij het soms zwakke werk van missionarissen en gelovigen islamitisch wiens geloof kwam via de zijderoute. Als je bijvoorbeeld Xian bezoekt, zul je een stele vinden die de passage van christenen daar markeert, maar de waarheid is dat het christendom pas in de vorige eeuw met meer kracht een vlag in China kon planten.
Dus nu weet je het, na een paar dagen in China zul je beseffen hoe groot de wereld is en hoe weinig het leven van Jezus daar uitmaakt of hoe weinig bekend de Schrift is.
Via: China Live