De condor van de Andes, nationale vogel

El Condor van de Andes Het is een van de meest karakteristieke dieren in Zuid-Amerika. Deze majestueuze vogel zit boordevol symboliek en wordt in de volgende landen als een nationale vogel beschouwd: Bolivia, Chili, Ecuador, Peru en Colombia.

Bovendien is de condor aanwezig in de schilden van verschillende provincies van deze landen, evenals in de emblemen van instellingen zoals de Peru politie, Nationale Universiteit van Mexico (Een mol Universiteit van Mendoza in Argentinië.

De fascinatie van mensen voor deze prachtige vogel gaat ver terug. Bijvoorbeeld, Inca ze geloofden dat de condor onsterfelijk was. Andere pre-Spaanse legendes presenteren de condor als een magisch en wijs dier dat hij, naarmate het moment van zijn dood naderde, naar de top van een berg zou vliegen, zijn vleugels zou sluiten en zichzelf in de leegte zou laten vallen om de levenscyclus te vervullen.

Zowel vroeger als nu is de Condor van de Andes een symbool van kracht en intelligentie. De Andes-volkeren beschouwden hen als een dierendrager van goed of slecht geluk, afhankelijk van het geval. Sommigen geloofden zelfs dat hij het was die aan het begin van elke dag de leiding had over het "verhogen van de zon".

Kenmerken van de Condor van de Andes

Beschrijving

El Gier gryphus (zo is de wetenschappelijke naam van de Condor van de Andes) is een van de grootste vliegende vogels ter wereld. De volwassen exemplaren zijn ongeveer 140 cm lang en hun uitgestrekte vleugels bereiken een lengte van bijna drie meter. Ze wegen tussen de 12 en 15 kg.

Het onderscheidt zich door zijn kale roodachtige kop met daarboven een kuif in het geval van mannen). Zijn snavel is gehaakt en erg scherp. Het heeft een zwart verenkleed, hoewel het rond de nek een soort kraag heeft van fijnere witte veren.

Gedrag

De condor kan op grote hoogte vliegen, boven 6.500 meter boven zeeniveau. Om deze reden is het zo perfect aangepast aan het leven in de hoogste delen van de Andes. In feite is het mogelijk om het overal in de westelijke rand van het Zuid-Amerikaanse continent te vinden, evenals in de regio Patagonië, ten zuiden van Chili en Argentinië.

Deze vogel voedt zich voornamelijk met aas, hoewel hij soms op kleine zoogdieren kan jagen. Het nestelt meestal in de holtes en holtes van de meest ontoegankelijke delen van de bergen.

Hoewel ze zich meestal in groepen concentreren om zichzelf te beschermen tegen wind en regen in de zogenaamde "slaapplaatsen", zijn condors solitaire dieren. Ze zijn monogaam en behouden hun hele leven dezelfde partner. Zijn reproductieve cyclus het is lang (met een incubatietijd van bijna twee maanden) en de vrouwtjes leggen slechts één ei.

Een bedreigde soort?

Volgens de schattingen van Bird Life International, de wereldbevolking van de Condor van de Andes is ongeveer 6.700 exemplaren. De grootste kolonies zijn te vinden in het noorden van Argentinië, met ongeveer 300 volwassen individuen.

Belangrijkste bedreigingen

Het totale aantal van deze vogels is vanaf de XNUMXe eeuw tot heden onstuitbaar gedaald. De overtuiging dat Andescondors gevoed worden door op de kleinste jongen van koeien, schapen en andere huisdieren te jagen, is de oorzaak van hun willekeurige jacht y vergiftiging door Zuid-Amerikaanse boeren voor decennia.

Andere redenen die deze massale jacht hebben gemotiveerd, zijn gebaseerd op populaire opvattingen dat ze therapeutische of magische krachten toeschrijven aan bepaalde delen van de anatomie van de condor.

Aan de andere kant heeft de systematische vernietiging van de condorhabitat deze soort geleid tot een situatie van extreme kwetsbaarheid. Voor dit alles is de Condor van de Andes tegenwoordig een Bedreigde soorten, vooral in bepaalde landen zoals Colombia.

Behoud projecten

Momenteel zijn er verschillende programma's gaande voor het behoud van deze soort die werken in de herintroductie in het wild van in gevangenschap gefokte condors. Deze projecten zijn de afgelopen jaren uitgevoerd in Argentinië, Venezuela en Colombia.

Ook opmerkelijk is de Andescondor-instandhoudingsproject (PCCA), georganiseerd door de dierentuin van Buenos Aires, de Temaikén Foundation en de Fundación Bioandina Argentina. Het werk van deze organisaties is gericht op het behoud van de soort en zijn omgeving in de Argentijnse provincie Córdoba.