Dionysische festivals

De Grieken hielden grote feesten toen de oogst begon en wanneer deze eindigde, waarbij ze de goden vroegen en bedankten. Wat Dionisios Hij was de zoon van een god en een sterveling, hij is de godheid van vruchtbaarheid, de druivenoogst, vegetatie enz., De god van de wijn. In de dionysische feesten ze reisden door de polis in een auto met de afbeelding van Dionisios, mensen volgden hem, zingend, dansend en drinkend. Ze doodden een mannetjesgeit zodat zijn bloed de aarde (kobolden) zou versterken, vandaar het woord tragedie en van hoe het de manifestatie van het koor zou zijn, leidt het woord af comedia. Als de koren zingen en anderen antwoorden, hebben we al een dialoog en het is het dithyramb, hier vinden we al de basis van het theater, mensen die acteren en mensen die observeren. Voordat iemand een verhaal las, bestond alleen het personage, nu vertegenwoordigde de acteur het personage.

Thespis was de eerste acteur, Aeschylus bedenkt de tweede acteur (deuteragonist), Sophocles de derde acteur (triagonist), Euripides plaatst soms een vierde acteur. Eerst was het refrein erg belangrijk, daarna verliest het het.

Het heeft landschappelijke elementen, acteurs, koor, kostuums, decors, wedstrijden, theater. Het masker dat de acteurs droegen werd erg belangrijk, met grote afmetingen en kleuren, zodat ze van ver te zien waren. Beetje bij beetje werd de maskerindustrie erg belangrijk. De coturn-exemplaren gaven het personage meer hoogte, zodat de acteur indrukwekkender was. De kleren waren lange of korte tunieken, of ze kleedden zich zoals de mensen, er werden kussentjes aangebracht om de contouren te benadrukken en waren in overeenstemming met de hoogte en het masker. De versiering kreeg geen belang, later werd het ook verfijnd.

De akoestiek was perfect, zowel op de eerste rij als op de laatste rij. Ze bouwden het in de open lucht, op een helling om de tribunes op de helling te zetten, ze waren in een halfronde vorm gerangschikt.

De theatrale genres waren, tragedie, komedie, satirisch drama. Het huidige theater is verrijkt met moderne elementen zoals verlichting en andere middelen, maar heeft nog steeds dezelfde wortels.