El Luchthaven Francisco Sá Carneiro, Gelegen in Port, is de derde drukste luchthaven van Portugal (na Lissabon en Faro), op basis van vliegbewegingen en het aantal passagiers. Het verwerkt vijf miljoen passagiers en 55.000 vliegbewegingen per jaar. In december 2011 verwelkomde de luchthaven zijn zes miljoen passagiers.
De luchthaven ligt 11 kilometer ten noordwesten van de stad Porto en wordt beheerd en geëxploiteerd door de nationale luchthaven van het bedrijf Aeroportos de Portugal SA (ANA). Het heeft in de loop van zijn geschiedenis verschillende incarnaties doorgemaakt, en het laatste wat je ziet is de naam van een Portugese politicus die stierf bij een vliegtuigongeluk op weg naar het vliegveld.
De luchthaven van Porto heeft een passagier, een vrachtterminal en een 11,417 meter lange verharde landingsbaan, gericht op de 17/35. In 2003 kon de terminal iets meer dan drie miljoen passagiers verwerken.
In 2003 begon de ANA zich zorgen te maken over de toekomst van haar passagiersverkeerscijfers en werd een plan opgesteld om de capaciteit van de luchthaven te vergroten. De passagiersterminal, die 60 incheckbalies, 17 gates en twee bagageafhaalruimtes had, bleek niet toereikend te zijn om de naar schatting zes miljoen passagiers voor 2010 te verwerken.
Een terminalgebouw ter waarde van € 108 miljoen (gedekt door een lening van de Europese Investeringsbank) was gepland om de capaciteit te verhogen tot de vereiste zes miljoen. De glas- en betonconstructie werd gebouwd tussen 2003 en 2006 en werd ingehuldigd in het vierde kwartaal van 2006.
De nieuwe faciliteit heeft de hoeveelheid ruimte op de luchthaven vergroot om in te checken, er zijn twee extra bagagebanden en meer ruimte voor winkelconcessies en faciliteiten, zoals cafés, bars en restaurants, een ondergronds park met twee verdiepingen (1.000 zitplaatsen) en een parkeerplaats op de begane grond met 500 plaatsen.
De verbouwing van de luchthaven van Porto is ontworpen door een van de toonaangevende architecten en ontwerp- en bouwadviseurs van Portugal, ICQ. Het innovatieve ontwerp met vijf centrale dakramen in het midden van het dak van de hoofdterminal, gebouwd door ingenieurs van WS Atkins.
De innovatieve glazen dakramen van 15 meter bij 40 meter maken gebruik van het Macalloy 460 peesondersteuningssysteem. Het concept achter de dakramen is om maximaal natuurlijk licht in de terminal te brengen om de ontwerpkenmerken te dimmen. De terminal heeft ook een naar de lucht gerichte glazen wand, zodat vertrekkende passagiers de vliegtuigen kunnen zien.
Andere projecten die in 2009 tot stand kwamen, waren onder meer een nieuwe luchtverkeersleidingstoren, die werd gebouwd om de uitbreiding van de luchtterminal op te vangen, en een logistiek centrum voor luchtvracht, dat werd gebouwd aan het westelijke uiteinde van de landingsbaan. De bouw leverde een operatiegebied, een ontvangstlaadruimte en een toegangsgebied voor landvoertuigen op.