Oude Egyptische munten

Gedurende de lange geschiedenis van Egypte heeft de dinero zoals we die kennen speelde het pas in relatief recente tijden een belangrijke rol. De oude munten van Egypte ze verschijnen pas in de laatste fase, die van de Ptolemeïsch Egypte.

Duizenden jaren lang werd er gehandeld door middel van ruilhandel. In een agrarische en autarkische samenleving als die van het koninkrijk van de farao's vond de uitwisseling van goederen plaats door middel van graan en basisproducten.

Naarmate de Egyptische beschaving zich ontwikkelde en complexer werd, anders Gewichtsmaten en systemen werden bedacht om het uitwisselingsproces uniformer en praktischer te maken.

En El-Amarna Er zijn goudstaven en ringen gevonden die mogelijk rond 1.300 voor Christus als geld werden gebruikt, hoewel er in dit verband geen historisch bewijs is. Interessant is dat goud eeuwenlang een bekend materiaal was dat werd gebruikt door oude Egyptische goudsmeden, niet zilver, dat als een zeldzaam en exotisch metaal werd beschouwd.

Eigenlijk de geslagen geld (de gouden, zilveren en koperen munten die al in Griekenland en Klein-Azië werden gebruikt) bereikten pas het Egyptische land aan het einde van het Nieuwe Rijk, rond de XNUMXe eeuw voor Christus door handel met Grieken en Feniciërs. Vreemd genoeg was het de laatste farao van de laatste dynastie, Nectanebo II, die de enige munten sloeg die bekend zijn: gouden stallen van grote historische en numismatische waarde, hoewel ze nooit als betaalmiddel in het land van de Nijl kwamen circuleren.

Munten van Ptolemaeïsch Egypte

In het midden van de XNUMXe eeuw voor Christus werd Egypte onderdeel van het uitgestrekte rijk dat werd gebouwd door Alexander de Grote. Na zijn dood, zijn generaals en vrienden (de zogenaamde diadoco's) de veroveringen werden gedeeld. NAAR Ptolemaeus Egypte viel. Hij zou de initiator zijn van een dynastie die deze landen zou domineren tot aan de Romeinse verovering.

Met de Ptolemeïsche dynastie kwam het slaan van valuta op een algemene manier. EEN munt in de stad Memphis en later nog een belangrijker in Alexandrië. De Egyptenaren, die eeuwenlang geen enkel monetair systeem hadden gebruikt, hadden een paar jaar nodig om te wennen aan geslagen geld.

De basis van oude Egyptische munten was de Fenicisch gewicht, met een gewicht van 14,2 gram, ook wel bekend als ptolemeïsch gewicht. Deze standaard verschilde van het Attische gewicht, dat overheerst in de Helleense sfeer, vanwege zijn gewicht en grootte: de Ptolemeïsche munten waren kleiner dan de rest van de munten van de Griekse wereld.

De ontwerpen van deze munten volgden ze een goed gedefinieerd patroon: op de voorzijde stond altijd de beeltenis van de koning, terwijl op de keerzijde verschillende symbolen te zien waren, zoals de adelaar op de bliksemschicht of afbeeldingen van oude Egyptische goden zoals Isis en Osiris.

Vanwege de schaarste aan zilver waren de meest gebruikte munten in Ptolemaeïsch Egypte voornamelijk koper. De Ptolemaeën sloegen estaras en octodracmas van goud, tretradrachmas (zoals die in de afbeelding hierboven) en didracma's zilver, naast drachmen in groot koper. In de periode vóór de Romeinse annexatie werd brons algemeen, ter vervanging van zilver.

Munten van Romeins Egypte

In 30 voor Christus, na de dood van CleopatraAls laatste koningin van de Ptolemeïsche dynastie en ongetwijfeld de bekendste van het oude Egypte, werd Egypte een Romeinse provincie.

Het was in ieder geval een provincie met een bijzondere status, aangezien het rechtstreeks van de keizer afhing. Het opleggen van de Romeinse overheersing was totaal. De door de Ptolemaeën gecreëerde nationale munteenheid van Egypte bleef echter bijna nog een eeuw in omloop.

De Romeinen, altijd pragmatisch, vonden in hun nieuwe provincie een sterk ontwikkelde sociale organisatie. Bovendien had Ptolemaeïsche Egypte een economie met veel geld, vooral in Alexandrië, de hoofdstad. Dus besloten ze de schema's die de afgelopen drie eeuwen perfect hadden gewerkt, niet te veranderen.

Zilver van oude Egyptische munten werd hergebruikt om te slaan Romeinse tetradrachmen. Het edelmetaalgehalte van deze munten was vrij laag, slechts 30%. Denarii en goud werden gedurende de hele Romeinse tijd nooit op Egyptische pepermuntjes geslagen.

Het meest aantrekkelijke aan deze munt is de rijkdom van zijn iconografie. Daarin worden de Egyptische en Ptolemaeïsche tradities gecombineerd met het keizerlijke beeld uit Rome.

Er zijn echter denarii genaamd "Egyptenaren" die werden geslagen in andere delen van het rijk. Een bekend voorbeeld is dat van de tetradrachme van Cleopatra Selene II, dochter van Mark Antony en Cleopatra. Deze munt (die op deze regels staat) werd geslagen in Mauretanië en toont op de achterkant het beeld van een Nijlkrokodil samen met de legende Basilissa kleopatra (Queen Cleopatra) in het Grieks.