We weten dat Nederland een land is dat het voortouw heeft genomen bij enkele belangrijke sociale veranderingen, zoals het gebruik van cannabis of geassisteerde euthanasie, en vandaag wil ik je wat vertellen over de adoptieregels voor stellen van hetzelfde geslacht, waar het was een pionier als De wet is van kracht sinds 1 april 2001.
sindsdien andere landen hebben zich aangesloten bij de legalisatie van gezamenlijke homoparentale adoptie op hun grondgebied, met de Nederlandse regelgeving als referentie dat bevestigt dat seksuele geaardheid geen bepalende factor kan zijn bij het al dan niet goedkeuren van de aanvrager.
In 2001, toen de homohuwelijkwet in Nederland werd goedgekeurd, mochten ze alleen Nederlandse jongens en meisjes adopteren, maar in 2005 werd een wijziging goedgekeurd zodat ze mensen met een andere nationaliteit konden adopteren. In werkelijkheid was dit eerder bedoeld om te voorkomen dat de dossiers zouden worden afgewezen in die landen waar homoseksuele vakbonden niet worden erkend. Deze wijziging verwees ook naar het feit dat kinderen geboren in een lesbische relatie vanaf het eerste moment kunnen worden geadopteerd door de partner van de biologische moeder, dit is de zogenaamde egalitaire adoptie.
Een van de vereisten voor homoseksuele stellen om een kind te adopteren, zoals heteroseksuele stellen, is dat die er zijn minimaal 3 jaar samenleven.
De norm die het burgerlijk huwelijk toestond aan mensen van hetzelfde geslacht, impliceerde dat een van hen Nederlands moest zijn, of de legale verblijfplaats van het land had, op zijn beurt stond het het paar toe om te adopteren. Deze verbintenis wordt ongedaan gemaakt door het juridische proces van echtscheiding, en ook de geadopteerde zonen en dochters zijn erbij betrokken.
Ondanks enkele homofobe stromingen die plaatsvinden in Europa, is de waarheid dat de meerderheid van de Nederlandse samenleving tolerantie en gelijke rechten voor homoseksuele stellen ondersteunt.