La Bariera Tamizy Jest to druga co do wielkości mobilna bariera przeciwpowodziowa na świecie (po Oosterscheldekering w Holandii) i znajduje się poniżej centrum Londyn.
Jego celem jest zapobieganie ewentualnemu zalaniu miasta przez wyjątkowo wysokie przypływy i przypływy sztormowe nadciągające znad morza. Należy go podnieść (zamknąć) tylko podczas przypływu, przy odpływie można go opuścić, aby wypuścić gromadzącą się za nim wodę.
Jej brzeg znajduje się na północy Silvertown w londyńskiej dzielnicy Newham, a południowy brzeg w rejonie New Charlton w Charlton w Royal Borough of Greenwich. Raport Sir Hermanna Bondiego na temat Morza Północnego, powodzi w 1953 r., Które dotknęły części ujścia Tamizy i części Londynu, był ważny dla konstrukcji bariery.
Wiedz, że Londyn jest podatny na powodzie. Wzrastający przypływ jest kierowany przez Morze Północne, które zwęża się w kierunku kanału La Manche, który dociera do ujścia Tamizy. Jeśli fala sztormowa zbiega się z przypływami wiosennymi, w ujściu Tamizy może wystąpić niebezpiecznie wysoki poziom wody. Ta sytuacja w połączeniu z prądami w dole rzeki w Tamizie jest bodźcem do działań przeciwpowodziowych.
Historia głosi, że 14 osób zginęło w powodzi w Tamizie w 1928 r., A następnie w Wielkiej Brytanii na Morzu Północnym w 307 r. Zginęło kolejne 1953 osób.
Bariera Tamizy, która rozciąga się nad rzeką w pobliżu Woolwich na wschód od City of London, została otwarta 8 maja 1984 r. To techniczne arcydzieło; największa mobilna bariera przeciwpowodziowa na świecie. Dziewięć filarów zatopiono w korycie rzeki, a pomiędzy nimi znajduje się 10 stalowych bram. Potężne siłowniki hydrauliczne podnoszące potrzebują 30 minut, aby ustawić drzwi w odpowiednim położeniu.
Zwiedzanie bariery królewskiej jest zabronione, ale są dobre widoki na spacer po rzece. W centrum dla zwiedzających znajduje się bardzo ciekawy program audio i wideo dotyczący budowy i działania bariery na Tamizie.