Jednym z największych i najważniejszych domów królewskich w Europie jest Dom Królewski Dom Habsburgów. Wielki, ważny, sławny, ze znamienitymi władcami, ale dziś bez ani jednego króla ani królowej w zasięgu wzroku. Podczas gdy inne rody królewskie przetrwały i nadal są głową swoich dóbr, nie ma wśród nich austriackiego rodu Habsburgów. Habsburg, ta nazwa pochodzi od szwajcarskiego zamku Habichtsburgu, zamek, który był rezydencją rodziny w XI, XII i XIII wieku, na terenach dzisiejszej Szwajcarii, ale wówczas Księstwa Szwabii. Rodzina rozrosła się i rozszerzyła swoje wpływy i zdołała osiedlić się dalej na terenach dzisiejszej Austrii.
W stosunkowo krótkim czasie, w ciągu dwóch lub trzech pokoleń, rodzinie udało się w latach 1272-1806 osiąść na stałe jako kandydat na tron w Holandii, Hiszpanii, Włoszech, Austrii i Portugalii. Ale rodzina została podzielona na dwie dynastie: hiszpańscy Habsburgowie i austriaccy Habsburgowie, od dostarczenia ziem cesarza Karola V, także króla Hiszpanii, Fernando I na obszarze austriackim. Odtąd oddział austriacki nosiłby tytuł Święci cesarze rzymscy z wpływami w królestwach Czech i Węgier. Ze swojej strony hiszpańska gałąź będzie rządzić w hiszpańskich królestwach, posiadłościach, które miały we Włoszech, Holandii i przez pewien czas Portugalii.
Hiszpańscy Habsurgowie zniknęli w wyniku chowu wsobnego w XVIII wieku. Małżeństwa między krewnymi ostatecznie spowodowały problemy psychiczne, a wyraźnym przykładem jest Carlos II z Hiszpanii. W rezultacie, najpierw w Hiszpanii, a później w Austrii, doszło do wojen o sukcesję. W rzeczywistości w austriackiej gałęzi rodziny było niewiele małżeństw między bliskimi krewnymi, a więcej mówi się, że śmierć wielu dziedziczek na ospę była główną przyczyną wyginięcia rodów. Wraz z małżeństwem ostatniej dziedziczki austriackich Habsburgów Marii Teresy z Francisco Estebanem, księciem Lotaryngii, narodził się oddział Habsurgo-Lotaryngia, którego zwieńczeniem była klęska w I wojnie światowej w 1918 roku.