Chińska muzyka ludowa ma długą historię i tradycję. W prymitywnym społeczeństwie plemiennym 4000-5000 lat temu pojawiły się prymitywne tańce i pieśni. Po osiągnięciu czasu niewolniczej dominacji nad Dynastie Yin i Zhoukultura muzyczna była już dość rozwinięta. W społeczeństwie feudalnym, które trwało ponad 2000 lat, muzyka stale się rozwijała.
W historii Chin było kilka okresów rozkwitu kultury muzycznej. Taoxun (terakota okaryna), gwizdek kostny i Shiqing (kamienny dzwonek) w odległej starożytności, Bianzhong (zestaw dzwonów z brązu) z okresu wiosny i jesieni oraz z okresu Walczących Królestw, Ruanxian (strunowy instrument muzyczny) Dynastia Han, a także najpopularniejsze dziś instrumenty muzyczne, takie jak Pipa i Guzheng (instrumenty strunowe), świadczą o jej rozwoju.
Chińska muzyka ludowa jest ważną częścią tradycyjnej kultury narodu chińskiego, odzwierciedlając ducha, uczucia, wolę, siłę, złudzenia i pogoń narodu chińskiego. Składa się zasadniczo z czterech części: muzyki dworskiej, muzyki literatów, muzyki religijnej i muzyki popularnej. W dzisiejszych czasach chińska muzyka ludowa rozprzestrzeniła się na Europę, Stany Zjednoczone i Australię, stając się stopniowo pomostem i ogniwem wymiany kulturalnej między Chinami a innymi krajami.