Ostatnią dynastią cesarską, która rządziła Chinami, była Dynastia Qing, tak zwana dynastia mandżurska. Został założony w północno-wschodniej części kraju, z klanu grupy etnicznej Mandżurów. Został założony w 1644 r., A jego stolicą był Pekin, aż do abdykacji ostatniego cesarza w 1912 r. Należy pamiętać, że grupa etniczna Han jest większością etniczną w Chinach, a Mandżurowie stanowią mniejszość. Klan stał się silny, gdy wasal Ming zaczął zyskiwać na znaczeniu i zyskiwać większą kontrolę do tego stopnia, że utworzył państwo mandżurskie, które ostatecznie zwyciężyło dynastię Ming w długim procesie wewnętrznych i bitew.
Tak przybył w XIX wieku, kiedy to ta sama dynastia rozpoczęła proces modernizacji Chin, co w kontakcie z Zachodem było oczywiste, że pod wieloma względami jest to zacofane imperium. Zaczęło się od armii, ale prawda jest taka, że wyniki nie były zbyt dobre (Chiny przegrały wojnę chińsko-japońską), a ich niezdecydowanie i zła polityka na drodze modernizacji generowały równy dyskomfort konserwatywnej szlachty i rewolucjonistów. Tak więc władza stojąca za tronem była w rękach cesarzowej wdowy Cixi.
W ten sposób dochodzimy do XX wieku, czasu rewolucji na całym świecie, a tu w Chinach ruchu rewolucyjnego kierowanego przez słońce yat sen, Rewolucja 1911 r. W Chinach zaczynał się pisać nowy rozdział historii, który miał zakończyć stulecia imperium.