Znajduje się na drodze do Anyuan z Szanghaj, został zbudowany na Świątynia Nefrytowego Buddy za panowania cesarza Guangxu z dynastii Qing z ponad 1000-letnią historią. Nazwa świątyni pochodzi od dwóch jadeitowych Buddów w świątyni, siedzących na jednym posągu i jednego odpoczywającego, którzy zostali przywiezieni z Myanmaru.
W okresie panowania cesarza Guangxu Mnich o imieniu Huigen przybył z góry Puto, aby oddać cześć Buddzie w Indiach, aw drodze powrotnej, przechodząc przez Birmę, przywiózł do Chin pięć dużych i małych posągów Buddy z jadeitu.
W 1882 roku, w ósmym roku panowania Guangxu, pozostały dwa posągi Siakjamuniego, więc jego świątynia została po raz pierwszy zbudowana w Jiangwan, nadając jej nazwę Świątynia Nefrytowego Buddy.
Świątynia jest imitacją pałacowych budowli z dynastii Song. Pierwszy rząd to Sala Niebiańskich Królów, drugi to Sala Mahavira, a trzeci to Sala Opata, powyżej której znajduje się sala Nefrytowego Buddy.
Pozostałe pokoje w świątyni to Sala Medytacji, stołówka wegetariańska, Sala Leżącego Buddy, Sala Miłosierdzia i Cnoty, Sala Buddy z brązu i Sala Bogini Miłosierdzia oraz kilka innych pomieszczeń i mieszkań.
Skarbem świątyni są Jadeitowi Buddowie. Jeden, wysoki na 1,9 metra, jest wyrzeźbiony z jednego kawałka białego jadeitu, który - czysty i jasny, o uroczystym wyglądzie - może być traktowany jako skarb w sztuce buddyzmu.
Innym jest leżący Budda o długości 0,95 metra, postać Siakjamuniego w stanie nirwany. Na ścianach Leżącej Sali Buddy wiszą cztery obrazy, które w wyobraźni opisują życie Buddy. Dlatego Świątynia Nefrytowego Buddy jest świątynią z budową wspaniałych i niezrównanych Jadeitowych Buddów, słynną świątynią buddyjską w Szanghaju.