Te Jaskinie Lascaux, położony w regionie Dordogne w południowo-zachodniej części Francja, Zawierają jedne z najstarszych i najbardziej wyrafinowanych śladów sztuki prehistorycznej na świecie. Malowidła naskalne, które głównie przedstawiają zwierzęta, mają około 17.000 XNUMX lat i wydają się mieć cel rytualny.
Ze względu na brak pisemnych zapisów nie można z całą pewnością określić celu malowideł jaskiniowych. Jednak wysoka jakość pracy i nakład pracy (np. Rusztowanie służyło do zdobycia najwyższych partii murów) sugeruje, że było to święte miejsce, które mogło być wykorzystywane do rytuałów.
Miejsce odkryte przypadkowo przez grupę czterech chłopców szukających swojego psa, zostało po raz pierwszy zbadane przez francuskiego archeologa Henri Breuila (1877-1961), znanego znawcę sztuki prehistorycznej.
Po 17.000 100.000 lat ukrywania jaskinie Lascaux były w idealnym stanie, kiedy zostały odkryte. Ale połączone efekty sztucznego oświetlenia i XNUMX XNUMX odwiedzających rocznie wkrótce spowodowały rozległe zniszczenia w miejscu.
Utracono wiele cennych informacji archeologicznych, wyblakły jaskrawe kolory obrazów, a na ścianach utworzyły się niszczycielskie warstwy alg, bakterii i nieprzezroczystych kryształów kalcytu.
Ostatecznie w 1963 roku jaskinie zostały zamknięte dla zwiedzających i rozpoczęto prace renowacyjne. Do 1979 roku jaskinie Lascaux zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa wraz z ponad 20 malowanymi jaskiniami w okolicy.
Jednym z najwspanialszych miejsc jest Caverna del Pozo, gdzie znajduje się obraz żubra, którego brzuch przekłuty oszczepem ukazuje rozrzucone wnętrzności przed myśliwym z głową ptaka zabitego przez jaszczurkę.
Należy dodać, że w 1983 roku starannie wykonana replika znana jako Lascaux II otworzyła swoje podwoje dla publiczności. Umieszczona na tym samym wzgórzu co oryginał, replika jaskini trwała 10 lat. Obrazy zostały odtworzone z niezwykłą dbałością o szczegóły przez miejscową artystkę Monique Peytral.