Edukacja dzieci ateńskich

Za każdym razem, gdy patrzymy na plik Klasyczna Grecja nieuchronnie znajdujemy porównanie i opozycję pomiędzy Ateny i Sparta. Dotyczy to również edukacji: Edukacja ateńska przeciwko la edukacja spartańska.

Między dwoma miastami-państwami były duże różnice. Sparta to edukacja młodzieży, tzw Agoge, biegł odpowiedzialny za stan. Jedynym celem było wyszkolenie dzieci na przyszłych żołnierzy. W Atenach jednak edukacja była prywatna i miał bardziej globalną wizję, chociaż mogą istnieć różnice w zależności od każdego nauczyciela. W każdym razie ogólna idea była taka, że ​​dzieci pielęgnują zarówno swoje ciało, jak i intelekt. W kolejnych akapitach wyjaśnimy, dlaczego takie podejście.

Przede wszystkim należy to zauważyć dostęp do tej edukacji miały tylko dzieci. Dziewczęta zdegradowano do domu, gdzie uczyły je kobiety w ginekologii. Celem tych młodych Ateńczyków było stać się dobrymi matkami i gospodyniami domowymi w dorosłym życiu. Z wyjątkiem drobnych różnic, było to powszechne we wszystkich greckich miastach.

Paideia

System edukacyjny klasycznych Aten był znany jako Paideia. Ogólnie rzecz biorąc, celem tej edukacji było umożliwienie dzieciom płci męskiej osiągnięcia wyższego stanu moralnego. Na bardziej pragmatycznym poziomie celem było zapewnienie społeczeństwu dobrze przygotowanych mężczyzn do podjęcia politycznych i militarnych obciążeń, z którymi musieliby się zmierzyć jako obywatele w wieku dorosłym.

Duch Paideia opierał się na czterech filarach o kalakogacja:

• Fizyczne piękno dzięki osobistej pielęgnacji i ćwiczeniom.
• Godność moralna, aby odróżnić dobro od zła.
• Mądrość zdobyta dzięki wiedzy.
• Odwaga, niezbędna cecha, aby dobrze wykorzystać poprzednie trzy.

Aż do siódmego roku życia chłopcy i dziewczęta dzielili się podstawowymi naukami, szeregiem wartości i wzorców zachowań, które opiekunki i niewolnicy odpowiedzialni za ich opiekę przekazywali maluchom poprzez tradycję ustną: mity, wiersze, homeryckie, opowiadania bohaterów itp. Bogate rodziny miały kulturalnego niewolnika zwanego pedagog, który był odpowiedzialny za te zadania.

Etapy edukacji ateńskiej

La segregacja został wyprodukowany po osiągnięciu wieku siedmiu lat. Następnie chłopcy rozpoczęli karierę formacyjną w szkole publicznej lub didascaleo. Tam gramatycy Nauczył ich czytania i pisania, a także zapoznał go z podstawowymi pojęciami matematyki. Uczniowie siedzieli na ławkach i używali woskowych tablic i papirusów do odrabiania lekcji. Kary fizyczne były powszechne i szanowane. Trening muzyczny, obecny na wszystkich etapach, był jednym z podstawowych tematów. Nauczyciel zajmujący się tą sprawą był znany jako kitaryści.

Od 12 roku życia dzieci zaczęły uprawiać sporty: zapasy, skoki, wyścigi, rzucanie, pływanie ... Dzieci spędzały wiele godzin w wykładale też dużo ćwiczyli na świeżym powietrzu, zawsze zupełnie nago i pod okiem payotribes. Znaczenie sportu było takie, że z czasem szkoły filozoficzne stały się znane jako siłownie.

Kiedy osiągnęli wiek 18 lat, młodzi ludzie stali się efebami. Plik ephebia trwał dwa lata i był najważniejszym etapem formacji młodych Ateńczyków. W tym okresie zostali przeszkoleni w sztuce wojennej (szkolenie wojskowe) i nauczeni stać się odpowiedzialnymi obywatelami, dobrymi mówcami i skutecznymi menedżerami publicznymi.

Młodzież z najbogatszych rodzin poszerzyła swoją edukację po ukończeniu 21. roku życia pod kierunkiem wybitnych filozofów i nauczycieli. Dobrze znany przypadek dotyczy młodego mężczyzny Aleksander Wielki, którego edukację w Atenach prowadzili sami Arystoteles.

Kontrowersyjnym aspektem edukacji ateńskiej (i ogólnie edukacji greckiej) była ich tendencja do rozwoju intymne relacje między dorosłym nauczycielem a dorastającym uczniem. Czasami relacje te nabierały wyraźnie seksualnego aspektu, który był społecznie akceptowany.

Sofiści i ateńska edukacja

Oprócz sportu, sztuk wojskowych i muzyki w edukacji dzieci i młodzieży ateńskiej istniały przedmioty lub przedmioty, które miały ogromne znaczenie dla kształtowania się przyszłych obywateli polis. Te przedmioty były nauczane przez Sofiści studentom, którzy zdecydowali się na studia wyższe po etapie ephebia.

Kim byli sofiści? Zasadniczo nauczyciele ogólnokształcących szkół wyższych. Jego nauki były zorientowane na konkretny cel: formacja wykształconych i elokwentnych mówców. Te cechy były niezbędne do odniesienia sukcesu w życiu politycznym, w którym wiele decyzji zależało od zdolności mówców do przekonania obywateli do tego czy innego pomysłu.

Cel ten został osiągnięty poprzez szkolenie studentów z następujących przedmiotów:

• Dialektyka, znany również jako „sztuka dyskusji”. Nauczyciele szkolili swoich uczniów, ucząc ich wygłaszania dwóch przemówień, w których broniono jednej idei, a drugiej przeciwnej.
• Matematyka, temat obejmujący między innymi arytmetykę, geometrię, harmonię i astronomię.
• Retoryka, „Sztuka mówienia”. Lees został poinstruowany w umiejętności przekonywania słuchaczy słowem.