Wróżbiarstwo to sztuka przewidywania przyszłości, która istniała we wszystkich kulturach.
Starożytni Grecy to jedni z najbardziej przesądnych ludów i wyznawców wróżb. Taka była moc, jaką wróżenie posiadało w życiu Starożytna grecja, która rządziła życiem osobistym, ale i oficjalnym.
Wróżka nazywała się Modliszka i mantiké wróżenie. Wróżbitami byli zazwyczaj kapłani lub kapłanki. Wróżbiarstwo prawie zawsze odbywało się w świątyni, gdzie kapłanka różnymi metodami wchodziła w specjalny stan i komunikowała się z bogami.
Wróżenie mogło być intuicyjne, ale znali też wróżenie indukowane lub sztuczne, które odbywały się poprzez obserwację różnych elementów zwanych semeia, obserwowali także przyrodę, zjawiska atmosferyczne, akustyczne, fizjologiczne, lot ptaków i inne.
Badano wnętrzności zwierząt, zwłaszcza wątrobę, zwracając szczególną uwagę na wygląd płatów, pęcherzyka żółciowego i żyły wrotnej.
Wróżenie odbywało się również poprzez sny. w Iliada Wspomniano już o znaczeniu, jakie Grecy przywiązywali do wróżbiarstwa.
Człowiek starożytności greckiej tak jak ten, który chce poznać teraźniejszość i przyszłość. Ludzie zadawali pytania, które chcieli wiedzieć, a władze przed rozpoczęciem jakiegokolwiek zadania, takiego jak pójście na wojnę lub udział w jakimś wydarzeniu, najpierw skonsultowały się z wróżbitami. Innymi słowy, wróżbici mieli wielką moc, ponieważ nic nie zostało rozpoczęte bez zgody bogów dla projektu, a jedynymi, którzy mogli zinterpretować, co mówią bogowie, byli wróżbici.
Kiedy byli chorzy, na ich szyjach wisiały amulety, które powstały pod wpływem efektów specjalnych i konstelacji.