El Oikos w starożytnej Grecji był to dom jako zbiór dóbr i ludzi. W państwach miejskich Oikos był „podstawową jednostką” społeczeństwa. Głową Oikos był na ogół mężczyzna, najstarszy, składający się z rodziny, majątku, całego personelu i niewolników. Prowadzenie go oznaczało ogólnie prowadzenie gospodarstwa i trzymanie rodziny razem.
Kiedy… Oikosa były duże i ważne, posiadały gospodarstwa pracujące głównie przez niewolników i stały się „podstawową jednostką rolniczą”.
Była to autonomiczna jednostka gospodarczo-społeczna (Autarchia od Greków, tych, którzy są samowystarczalni, tych, którzy produkują wszystko w ilości wystarczającej na zaspokojenie podstawowych potrzeb).
Całe życie rodziny kręciło się wokół Oikos, w którym wszystkie potrzeby były zaspokajane, cały materiał jej członków, ale także społeczny, bezpieczeństwa, etyczny, obowiązki, wszystko związane z bogami itp.
Arystoteles definiuje Oikos jako „wspólnotę naturalnie utworzoną w celu zaspokojenia codziennej głupoty”.
Ksenofont zdefiniował Oikos jako dom jako miejsce zamieszkania, a Oikia obejmuje nie tylko dom, ale także posiadłości.
W prawie ateńskim odróżnia również pojęcia Oikia od Oikos.
W V wieku pne różni starożytni autorzy greccy zdefiniowali koncepcję Oikos i „zorientowali naturę Oikos na polis; konflikt między tymi dwoma został potraktowany w greckim teatrze tragicznym. Sprzeczne interesy Oikos i polis doprowadziły do strukturalnego rozkładu społeczeństwa ”.