Dzisiaj uważa się za siebie około 90 milionów ludzi Buddyści w Japonii. Buddyzm został przywieziony do Japonii przez Chiny i Koreę w formie prezentu od koreańskiego królestwa przyjaźni Kudara (Paikche) w VI wieku. Chociaż buddyzm został przychylnie przyjęty przez rządzącą szlachtę jako nowa religia państwowa Japonii, początkowo nie rozprzestrzenił się wśród zwykłych ludzi ze względu na złożone teorie.
Wystąpiły również początkowe konflikty z Shinto, rodzimą religią Japonii. Dwie religie, które wkrótce mogły współistnieć, a nawet uzupełniać się nawzajem. W okresie Nara wielkie buddyjskie klasztory w stolicy Nary, takie jak Todaiji, uzyskały silne wpływy polityczne i były jednym z powodów, dla których rząd przeniósł stolicę do Nagaoki w 784 r., A następnie do Kioto w 794 r.
Jednak problem ambitnych politycznie i wojowniczych klasztorów pozostaje głównym problemem dla rządów przez wiele stuleci japońskiej historii. We wczesnym okresie Heian wprowadzono z Chin dwie nowe sekty buddyjskie: Sekta Tendai w roku 805 przez Saicho i Sekcja Shingona w 806 autorstwa Kukai. Więcej sekt później rozstało się z sektą Tendai. Wśród nich najważniejsze wymieniono poniżej:
1175 w Jodo sect (Sekta Pure Land) została założona przez Honena. Znalazł zwolenników wśród różnych klas społecznych, ponieważ jego teorie były proste i oparte na zasadzie, że każdy może osiągnąć zbawienie siłą wiary w Buddę Amidę.
A w 1191 roku Sekta Zen Został sprowadzony z Chin. Jego skomplikowane teorie były szczególnie popularne wśród członków klasy wojskowej. Zgodnie z naukami Zen, można osiągnąć samoświecenie poprzez medytację i dyscyplinę. Dzisiaj Zen wydaje się być bardziej popularny za granicą niż w Japonii.
Jest też Nichiren sekty, założona przez Nichirena w 1253 roku. Sekta była wyjątkowa ze względu na jej nietolerancję wobec innych sekt buddyjskich. Buddyzm Nichirena nadal ma wiele milionów wyznawców, a kilka „nowych religii” opiera się na naukach Nichirena.