Podpisanie Aktu Niepodległości Kolumbii, olej malarza Coriolano Leudo
Oficjalna data deklaracji Niepodległość Republiki Kolumbii Jest 20 lipca 1814 roku. Jednak podpisanie dokumentu, który doprowadził do powstania tego nowego państwa, jest dopiero początkiem procesu trwającego ponad dekadę.
Ta historyczna epoka sięga od pierwszych ruchów antykolonialnych, które narodziły się na początku XIX wieku, do ustanowienia nowego porządku republikańskiego i ostatecznego końca hiszpańskich rządów kolonialnych. Zasadniczo niepodległość Kolumbii została wykuta w tym okresie od 1810 do 1824 roku. Poniżej wyjaśniamy wydarzenia historyczne i najciekawsze aspekty tego czasu:
Procesy niepodległościowe terytoriów hiszpańskich w Ameryce zostały zainspirowane Oświecone i liberalne idee XVIII wieku iw wielkich rewolucyjnych procesach tamtych czasów, zwłaszcza w Niepodległość Stanów Zjednoczonych (1776) i Rewolucja Francuska (1789). Jego główny poprzednik znajduje się w Powstanie Komunerów przeciwko obelżywej polityce wicekróla w 1781 roku.
Inwazja wojsk napoleońskich na Półwysep Iberyjski w 1808 r. Pogrążyła Hiszpanię w wielkim kryzysie. Wzorując się na metropolii, powstało wiele miast wicekrólestwa Rady rządowe. Niektóre z tych Zarządów pozostały wierne Koronie, inne natomiast od początku manifestowały swoje dążenia do samorządności, upatrując w tych historycznych uwarunkowaniach okazję do osiągnięcia swoich celów.
Dom Florero - Muzeum Niepodległości w Bogocie
Początki niepodległości Kolumbii: La Patria Boba
Do czasu uzyskania niepodległości terytorium Kolumbii było włączone do Wicekrólestwo Nowej Granady, która obejmowała również obecne stany Ekwadoru i Wenezueli. Ta pierwsza faza powstawania nowego państwa kolumbijskiego jest znana pod nazwą głupiec z ojczyzny, charakteryzujący się burzliwym i pełnym konfliktów okresem.
Tak zwany incydent z Wazon Llorente w 1810 r. uważa się za wydarzenie, które położyło kres istnieniu wicekrólestwa.
Wazon Llorente
Ten pozornie banalny epizod historyczny rozpalił iskrę niezależności. Hiszpański kupiec Jose Gonzalez Llorente odmówił pożyczenia wazonu Kreole (Amerykanie pochodzenia europejskiego), który miał służyć jako wizyta regenta Antonio Villavicencio, zwolennik niepodległości. Ta różnica zdań została wykorzystana do skierowania niezadowolenia Kreolów i wywyższenia rewolucyjnych duchów oraz proklamowania nowej junty rządowej kierowanej przez Jose Maria Pey de Andrade.
La Wazon Dom, gdzie to wszystko się wydarzyło, obecnie mieści Muzeum Niepodległości.
Zjednoczone Prowincje Nowej Granady
W 1812 roku narodziny Republika Zjednoczonych Prowincji Nowej Granady, embrionalny stan przyszłej Kolumbii. Tej republice, z powołaniem federalistycznym, sprzeciwiali się zwolennicy nowego narodu ukonstytuowanego jako państwo scentralizowane.
Nieporozumienie doprowadziło do wojna domowa między federalistami a centralistami. Konflikt trwał do 1815 r., Kiedy to obie strony zdecydowały się połączyć siły w obliczu zagrożenia ze strony wojsk rojalistów, chcących przywrócić hiszpańskie panowanie w regionie.
Hiszpański odzyskanie Nowej Granady
Kiedy Ferdynand VII udało się przywrócić porządek w Hiszpanii, wysłany na ziemie amerykańskie do Paweł Murillo, zwany „Rozjemcą”, z misją odzyskania wicekrólestwa.
Podczas tej kampanii wojskowej miasto Cartagena de Indias cierpiał oblężenie Trwał 102 dni, zanim wpadł w ręce Hiszpanów.
Po militarnej klęsce niezależników nastąpiły ostre represje znane jako Reżim terroru, co zaowocowało licznymi aresztowaniami i egzekucjami.
Kampania wyzwoleńcza i ostateczna niepodległość Kolumbii
Po hiszpańskiej interwencji wojskowej niezależniści trochę się zreorganizowali. Ale w 1818 roku Wyzwalająca kampania pod dowództwem Simon Bolivar, któremu pomagali Brytyjczycy. Kampania zakończyła się w Bitwa Boyaca (1819), wraz z ostateczną klęską rojalistów, zmuszony do wycofania się do Cartagena de Indias.
Bolívar wkroczył do Bogoty 10 sierpnia 1819 r. Od tej pory ze stolicy nowej niepodległej Kolumbii koordynowano działania militarne, które miały położyć kres ostatnim strefom hiszpańskiego oporu.