Około 70 milionów lat temu, wraz z powstaniem Kordyliera Wschodnia W Kolumbii (odnoga wielkiego pasma Andów) powstało również jedno z największych złóż soli na świecie, położone na terenach dzisiejszej gminy Zipaquira, zaledwie 47 kilometrów od miasta Bogota.
Jako pierwsi odkryli i wykorzystali to bogactwo rdzenne Chibchas i Muiscas ponad 600 lat temu, ale to dzięki niemieckiemu naukowcowi Alexandrowi Von Humboltowi początek właściwej eksploatacji soli zaznaczył się na początku XIX wieku. .
W tym czasie górnicy, którzy byli bardzo oddani Maryi Dziewicy, zaczęli kształtować przyszłość tego, co dziś uważane jest za jeden z cudów Kolumbii, majestatycznego solna katedra.
Początkowo robotnicy ci zbudowali w tych kopalniach małą kaplicę; ale dopiero w połowie XX wieku wsparto budowę wielkiej katedry, która przetrwała prawie pół wieku.
Na początku lat 90., przy współpracy Kolumbijskiego Towarzystwa Architektów, zaprojektowano obecną katedrę solną w Zipaquira, dzieło uważane za jedno z najbardziej znanych dzieł artystycznych i architektonicznych na świecie.
Katedra jest główną atrakcją kompleksu Park solny, w którym zwiedzający mogą zapoznać się z geologią i zasobami naturalnymi, podziwiać jedyne na świecie dzieło religijne wykonane z tego pierwiastka natury.