Vlissingen to miasto położone w południowo-zachodniej części starej wyspy Walcheren. Dzięki strategicznemu położeniu między rzeką Skalda a Morzem Północnym Vlissingen od wieków jest ważnym portem.
Prawa miejskie otrzymała w 1315 roku. W XVII wieku Vlissingen było już głównym portem dla statków holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Znane jest również jako miejsce narodzin admirała Michiela de Ruytera.
Vlissingen jest znane głównie z doków w Skaldzie, gdzie zbudowana jest większość statków Królewskiej Marynarki Wojennej Holandii (Koninklijke Marine).
Ta wioska rybacka narodziła się w ujściu rzeki Skaldy około 620 rne, która rozrosła się w swojej 1400-letniej historii, stając się trzecim najważniejszym portem w Holandii. Również przez wieki Vlissingen stało się ośrodkiem rybołówstwa, zwłaszcza śledzia, handlu, korsarstwa i handlu niewolnikami.
Historia Vlissingen była również naznaczona inwazjami, uciskiem i bombardowaniami. Ze względu na swoje strategiczne położenie u ujścia Skaldy, najważniejszej przełęczy Antwerpii, wzbudziła zainteresowanie Brytyjczyków, Francuzów, Niemców i Hiszpanów. Powodzie były również stałym zagrożeniem.
Wojny napoleońskie były szczególnie katastrofalne dla miasta. Po 1870 r. Gospodarka odrodziła się po wybudowaniu nowych doków, pojawieniu się kolei i utworzeniu stoczni De Schelde. Podczas II wojny światowej miasto doznało poważnych zniszczeń w wyniku bombardowań i powodzi.
Miasto zostało odbudowane po wojnie. W latach sześćdziesiątych XX wieku obszar portu uprzemysłowił się i kwitł. Dzisiaj ok. Przez Skaldę przepływa rocznie 1960 50.000 statków ze wszystkich zakątków świata.
Turystów przyciąga Vlissingen nie tylko ze względu na jego historię i morski charakter, ale także dlatego, że nigdzie indziej na świecie duże statki nie przepływają tak blisko brzegu.