Osiągnięcie wysokiego wskaźnika zatrudnienia zajmowało ważne miejsce w programie politycznym Norwegii w okresie powojennym. W latach siedemdziesiątych XX wieku rozwój pól naftowych na Morzu Północnym w połączeniu z aktywną polityką rynku pracy doprowadził do znacznego spadku bezrobocia w Norwegii i innych krajach uprzemysłowionych.
Jednak od lat 2009. XX wieku globalizacja gospodarki ściślej związała Norwegię z trendami w gospodarce światowej, a poziom bezrobocia odzwierciedla obecnie wahania na arenie międzynarodowej. W lutym 3,10 r. Stopa bezrobocia wynosiła XNUMX% ludności aktywnej zawodowo.
Podobnie, władze publiczne podjęły dalekosiężne działania w zakresie zatrudnienia, takie jak pomoc dla przedsiębiorstw w zatrudnianiu nowych pracowników, inicjatywy szkoleniowe i programy pośrednictwa pracy, a także specjalne środki dla osób niepełnosprawnych.
Wśród norweskiej siły roboczej jest znaczna liczba pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin. Nieco mniej niż połowa kobiet, około 10% mężczyzn, pracuje mniej niż 36 godzin tygodniowo.