Szacuje się, że obecnie na 4,4 miliona ludzi są potomkami europejskiej imigracji Peruto znaczy 15% całej populacji, z czego tylko 5% to wyłącznie Hiszpanie. Od 1830 do 1850 roku pierwsi władcy Peru zwielokrotnili zaproszenia do imigracja Europejczyków, szczególnie po to, by zaludniać i administrować wielkimi regionami Amazonii, dla których nie mają wystarczającej siły roboczej.
W 1845 r. Rząd peruwiański przyjął ustawę, która otwiera dostęp do majątku obcokrajowcom, zakazaną przez Konstytucję z 1839 r. Rząd generalny Ramon Castilla dekretuje zniesienie niewolnictwa w 1854 r. i sprzyja europejskiej imigracji kosztem nisko wykwalifikowanej siły roboczej z Azja. Ale w latach 1850-1880 eksplozja handlu sprawiła, że przyciąganie zagranicznych pracowników stało się pilniejsze.
Pomimo wszystkich wysiłków rząd peruwiański Przyciągając europejskich pracowników, tylko około 150.000 XNUMX osiedliło się w Peru w XIX i XX wieku.
Hiszpańska imigracja
Czas kolonizacja widzi narodziny ważnej społeczności Hiszpanów w Peru, wraz z masową wysyłką zdobywców i żołnierzy w celu pokonania Imperium Inków i ustanowienia VicerrHej na rozkaz Królestwa Hiszpanii. Szybko dołączają do nich kontyngenty urzędników i osadników, aby administrować i zaludniać to nowe terytorium pod panowaniem hiszpańskim.
Spis ludności z 1791 r. Obejmuje 136.000 12 Hiszpanów, czyli XNUMX% całej populacji Peru. Wschód rdzeń español jest później wzmacniany przez uchodźców z wojny w Hiszpanii w latach 1930. Obecnie uważa się, że 20% Peruwiańczyków krew hiszpański, zwykle mestizo z rdzenną ludnością lub innymi imigrantami. Nie ma wątpliwości, że jest to kolonia o pewnym znaczeniu moralnym w kraju.