Plik styl nazywa cuzquian Ze względu na dość wyidealizowaną wizję przedstawianych scen, wydłużone twarze i hieratyczne postawy postaci wyłaniają się z bardzo małych opisowych płaszczyzn, a cała uwaga skupiona jest na kolorowych detalach, z małymi motywami, uwydatniającymi złoty liść. Jego dwie główne prace to Virgin of the Candelaria oraz Koronacja Marii, obie zachowane w kościele San Pedro de Lima. Po śmierci Bittiego w 1610 roku jego dzieło kontynuował jego uczeń Diego de la Puente w Trujillo, Cuzco i Limie, gdzie wydał słynną kolację w klasztorze w San Francisco.
Prawdziwym założycielem szkoły w Cuzco jest Diego Quispe Tito. Mestizo malarz, który od 1630 roku wzbogacał manieryzm Bittiego ze szczególną dbałością o krajobraz, dzięki jego drobiazgowym dekoracjom, które łączą bogatą, stylizowaną florę i faunę z elementami inspirowanymi flamandzkimi rycinami.
Jest autorem ogromnej serii prac, takich jak 12 momentów z życia św.Jana Chrzciciela w kościele San Sebastián w Cuzco oraz 9 znaków zodiaku Katedra w Cuzco. Basilio Santacruz charakteryzuje się jednocześnie dziewiczymi górami katedry w Cuzco. Namalował także w 1667 roku kilka żywotów San Francisco, dla klasztoru, który nosi tę samą nazwę w mieście Cuzco, jak dla klasztoru Santiago de Chile w 24 klatkach.
Diego de la Puente przedstawił postać archanioła niosącego arkabuz, i to zostało później podjęte masowo w szkole w Cuzco. Według synkretycznej interpretacji figura illapa, Inków bóg błyskawic, a także aureole przywołujące promienie boga słońca Inti. Kolejne arcydzieło katedry w Cuzco, słynna kolacja andyjska została namalowana w 1750 roku przez Marcos Zapata, płodny autor fresków w klasztorze Iglesia de la Merced w Cuzco.