Wiele tańców i muzyki tworzy tradycje Peru, wniesiony z Afryki przez populacje pochodzące z Konga, Angoli i Gwinei. Cajon jest w dzisiejszych czasach instrumentem nieodłącznym od dziedzictwo kulturalny peruwiański, która wywodzi się bezpośrednio z muzyki afrykańskiej. Festiwal Czarnej Sztuki odbywa się w sierpniu od 1971 roku w San Vicente de Cañete.
Widzowie są obecni mieszańce wesołych afrykańskich rytmów towarzyszących piosenkom, które wyrażają surowość ich niewolniczego życia. Plik plaster miodu to typowa muzyka tej afro-peruwiańskiej krzyżówki.
W każde Boże Narodzenie El Carmen w regionie Ica gromadzi grupy tzw hacki z negritos do niekończącego się stukania w rytm skrzypiec i perkusji. Jednym z artystów, który najbardziej wpłynął na rozpoznanie tej tradycji, jest Amador balumbrozio, uznana tancerka i skrzypaczka. Nicomedes Santa Cruz jest również znanym piosenkarzem afro-peruwiańskim, który w latach pięćdziesiątych wiele zrobił dla rozpowszechnienia tego wyjątkowego dziedzictwa kulturowego na całym świecie.
Społeczność chińska w Peru
La imigracja Chiny Było to spowodowane potrzebą pracy, która skłoniła do przybycia Japończyków, ale we wcześniejszym czasie, około 1850 roku. Najczęstszą pracą wykonywaną przez te populacje była ciężka praca przy zbieraniu guana, który zbił fortunę w Peru na początku XX wieku i rolniczej siły roboczej w wielkich posiadłościach wybrzeża. Największa koncentracja chińskich imigrantów poza stolicą występuje w Iquitos pod koniec XX wieku, ze względu na duży popyt na siła robocza do eksploatacji kolei lub upraw kauczuku w lasach amazońskich.
La Chińska społeczność Peru zna fluktuacje liczebności, ponieważ z 11.000 40 przedstawicieli w latach 1.700., przechodzących przez 80 w latach 3.400., ponownie wzrosła do 2007 zarejestrowanych na terytorium peruwiańskim w XNUMX r. Peruwiański Chińczyk, zwany TusanCo to znaczy urodzić się w tym miejscu, to dzieci imigrantów, którzy wybrali narodowość peruwiańską. Ostatni imigranci pochodzą z Hongkongu, Makao i z Tajwanu.