Styl znany jako Manueline dotyczy wyłącznie Portugalii. Dominował między 1490 a 1520 rokiem i pozostaje jedną z najbardziej pamiętnych form sztuki, które wyłoniły się z kraju.
To nazwa Manuel I., który panował od 1495 do 1521 roku. Kiedy Don Manuel I zainaugurował styl, styl manueliński był uderzająco nowoczesny, dalekowzrocznym odejściem od sztywności modeli średniowiecznych. Pierwotnie zdobiły portale, balkony i wnętrza, głównie starsze, a nie zdobiły nowe konstrukcje. Styl oznaczał przejście od gotyku do renesansu w Portugalii.
Weterani twierdzą, że manueliński, zwany także gotykiem atlantyckim, pochodzi z morza, chociaż niektórzy współcześni obserwatorzy dostrzegają surrealizm, który zapowiada styl Salvadora Dalí. Sztuka manuelińska to celebracja form morskich.
W tym stylu prac ikonografia chrześcijańska łączy się z muszlami, sznurami, gałązkami koralowymi, tarczami heraldycznymi, symbolami religijnymi i fantazyjnymi formami przenoszonymi przez wodę, a także z motywami arabskimi.
Wiele zabytków w całym kraju - w szczególności Klasztor los jeronimos z Belém, na obrzeżach Lizbony - oferowane są przykłady tego stylu. Inne są na Azorach i Maderze. Czasami Manueline łączy się ze słynnymi panelami kaflowymi, jak w Pałacu Narodowym w Sintrze. Budynek manueliński w Portugalii był kościołem Jezusa w klasycznym Setúbal, na południe od Lizbony. Duże filary w spiralnym wnętrzu obracają się, wspierając ekstrawagancki żebrowany sufit.
Chociaż jest to przede wszystkim styl architektoniczny, styl Manuelino wpłynął na inne dziedziny artystyczne. W rzeźbie Manueline był na ogół dekoracyjny. Obsadzony drzwiami, rozetami, balustradami i nadprożami, oferował wszystko, od kłosu kukurydzy po łodygę ostu. Ma to również wpływ na malarstwo Manuelino, a jasne kolory klejnotów charakteryzują prace pod wpływem stylu.
Najbardziej znanym malarzem manuelińskim był Grão Vasco (zwany także Vasco Fernandes). Jego najsłynniejsze dzieła obejmują kilka paneli, które są obecnie wystawiane w muzeum Grão Vasco, które pierwotnie były przeznaczone dla katedry Viseu. Najbardziej znane z tych paneli to Kalwaria i Święty Piotr, oba z 1530 roku.
Innym czołowym artystą był Jorge Alfonso, malarz nadworny pochodzący z Brazylii w latach 1508-1540. Był liderem tzw. Lizbońskiej Szkoły Malarstwa. Nie ma jednak istniejących dzieł, które z pewnością można by jemu przypisać.