Wnętrze Klasztor Alcobaca, jest jedna z atrakcji turystycznych: królewskie groby kochanków króla Pedro I. (od 1320 do 67) e Ines de Castro (1325-55).
Poznali się, gdy Pedro został zmuszony do poślubienia młodej kobiety Konstancja z Castilla w 1339 roku, gdzie jego druhną była Inés, córka kastylijskiego arystokratki. Pedro zakochał się w Inés i wziął ją za swoją kochankę. Po śmierci Constanzy w 1349 roku Pedro odmówił ponownego zawarcia małżeństwa i pozostał oddany Agnieszce, z którą miał kilkoro dzieci.
Pedro rozpoznał wszystkie swoje dzieci z Agnes i faworyzował Kastylijczyków na dworze, sprowadzając ojca Pedro, króla Alfonsa IV, do ich związku jako zagrożenie dla jego królestwa. I tak w 1355 roku król ją zamordował. Dwa lata później Alfonso IV zmarł, a Pedro został królem.
Król Pedro I natychmiast oświadczył, że Agnes wyszła za mąż podczas tajnej ceremonii w Bragança, czyniąc ją jego prawowitą królową.
Król Piotr zamówił marmurowe grobowce dla siebie i swojej ukochanej, naprzeciw siebie. Chociaż zniszczone, jego sarkofagi są największymi rzeźbami z XIV-wiecznej Portugalii. Oba grobowce mają podobizny zmarłych przy pomocy aniołów.
Boki grobowca Pedra zdobią epizody z życia św. Bartłomieja i sceny z jego życia z Agnieszką, w tym obietnica, że będą razem até ao fim do mundo (do końca świata). Jego grób zdobią sceny z życia Chrystusa i Sądu Ostatecznego.
Podobnie w klasztorze znajduje się Panteon Królewski, który został zniszczony podczas trzęsienia ziemi w Lizbonie w 1755 roku i wkrótce potem odbudowany w stylu neogotyckim. Zawiera XIII-wieczne grobowce królowej Urraca z Kastylii (zm. 13, żony króla Alfonsa II) i królowej Kastylii Beatrix (zm. 1220, żony Alfonsa III). Najbardziej znanym grobowcem jest grobowiec królowej Urraca, bogato zdobiony późnonocnymi romańskimi płaskorzeźbami przedstawiającymi rodzinę królewską, apostołów i Chrystusa w mandorli.