El Lotnisko Francisco Sá Carneiro, Położony w Portjest trzecim najbardziej ruchliwym portem lotniczym w Portugalii (po Lizbonie i Faro) pod względem ruchu samolotów i liczby pasażerów. Rocznie obsługuje pięć milionów pasażerów i 55.000 2011 operacji lotniczych. W grudniu XNUMX r. Lotnisko przyjęło sześć milionów pasażerów.
Lotnisko znajduje się 11 kilometrów na północny zachód od miasta Porto i jest zarządzane i obsługiwane przez krajowe lotnisko spółki Aeroportos de Portugal SA (ANA). W swojej historii przeszedł kilka wcieleń, a ostatnim, jakie można zobaczyć, jest imię portugalskiego polityka, który zginął w katastrofie lotniczej w drodze na lotnisko.
Lotnisko w Porto ma terminal pasażerski, terminal towarowy i asfaltowy pas startowy o długości 11,417 stóp, zorientowany na 17/35. W 2003 roku terminal był w stanie obsłużyć nieco ponad trzy miliony pasażerów.
W 2003 r. ANA zaczęła martwić się o przyszłość swoich danych dotyczących ruchu pasażerskiego i sformułowano plan zwiększenia przepustowości portu lotniczego. Terminal pasażerski, który miał 60 stanowisk odprawy, 17 bramek i dwie strefy odbioru bagażu, został uznany za niewystarczający do obsłużenia sześciu milionów pasażerów szacowanych na 2010 rok.
Budynek terminala o wartości 108 mln euro (pokryty pożyczką z Europejskiego Banku Inwestycyjnego) miał zwiększyć przepustowość do wymaganych 2003 mln. Konstrukcja szklano-betonowa powstała w latach 2006-2006, a oddana do użytku w IV kwartale XNUMX roku.
Nowy obiekt zwiększył ilość miejsca na lotnisku do odpraw, są dwie dodatkowe karuzele bagażowe oraz więcej miejsca na koncesje i obiekty handlowe takie jak kawiarnie, bary i restauracje, dwupoziomowy parking podziemny (1.000 miejsc) oraz parking naziemny na 500 miejsc.
Przebudowa lotniska w Porto została zaprojektowana przez jednego z wiodących portugalskich architektów oraz konsultantów projektowo-budowlanych ICQ. Innowacyjny projekt obejmujący pięć centralnych świetlików pośrodku dachu głównego terminala, który został zbudowany przez inżynierów WS Atkins.
Innowacyjne przeszklone świetliki dachowe o wymiarach 15 na 40 metrów wykorzystują system podparcia cięgien Macalloy 460. Ideą świetlików jest zapewnienie maksymalnego naturalnego światła do terminala, aby złagodzić cechy konstrukcyjne. Terminal ma również szklaną ścianę skierowaną w stronę powietrza, dzięki czemu pasażerowie odlatujący mogą zobaczyć samoloty.
Inne projekty, które zmaterializowały się w 2009 r., Obejmowały nową wieżę kontroli ruchu lotniczego, która została zbudowana w celu dostosowania do rozbudowy terminalu lotniczego, oraz centrum logistyczne transportu lotniczego, które zostało zbudowane na zachodnim końcu pasa startowego. W wyniku budowy powstała strefa operacyjna, strefa ładunkowa i strefa dostępu dla pojazdów lądowych.