Kamarinskaja Jest to tradycyjny rosyjski taniec ludowy, który jest dziś lepiej znany jako kompozycja rosyjskiego kompozytora Michaiła Glinki o tym samym imieniu.
Potem Kamarinskaja Glinka, napisane w 1848 r., było pierwszym dziełem orkiestrowym opartym w całości na rosyjskiej pieśni ludowej i wykorzystującym zasady kompozycyjne tego gatunku do dyktowania formy muzycznej.
Stał się kamieniem probierczym dla następnego pokolenia rosyjskich kompozytorów, od zorientowanego na Zachód Czajkowskiego Piotra Iljicza po grupę nacjonalistów znanych pod wspólnym tytułem Piątka i był chwalony także za granicą, zwłaszcza przez Francuza Berlioza.
Według muzykologa Richarda Taruskina tradycyjna Kamarinskaya to „szybka melodia taneczna”, znana również jako charakterystyczny Nagriish, ze względu na trzy taktowe długości fraz, które instrumentalista gra w nieskończonych wariacjach w stylu wiecznego motocykla.
Temat ten zwykle towarzyszy tańcowi przysiadowemu, często nazywanemu Kazatsky (zwłaszcza, że na Zachodzie był romantycznie kojarzony z Kozakami) i jest tradycyjnie grany przez skrzypka, harmonijkarza lub bałałkarza.
Piotr Iljicz Czajkowski, który w konserwatorium w Sankt Petersburgu pobierał lekcje muzyczne zorientowane na zachód, w swojej uwerturze studenckiej użył popularnych pieśni.
Jednak w latach 1870. XIX wieku zainteresował się rosyjskimi pieśniami ludowymi jako ważnym materiałem symfonicznym, takim jak Kamarinskaya Glinka.
Zainteresowanie Czajkowskiego zaowocowało powstaniem II Symfonii, skomponowanej w 1872 roku. Ponieważ Czajkowski wykorzystał w tym utworze trzy popularne ukraińskie pieśni, nadał mu przydomek „Mały Rosjanin” przez Mikołaja Kaszkina, przyjaciela kompozytora, a także znany krytyk muzyczny, znany z Moskwy.