http://www.youtube.com/watch?v=NaIbGIjQzeo
Największą (i najbardziej znaną) ze wszystkich grup etnicznych na Kaukazie Północnym są Czeczeni. Podobnie jak ich inguscy sąsiedzi, Czeczeni to starożytni ludzie, którzy rozwinęli bogatą kulturę śpiewu i tańca.
Według badań ruchy i postacie grupy czeczeńskiej były jak ogniwo w kulcie słońca. Magiczna jakość przypisywana kręgowi, która jest widoczna w symbolice wzorów w ceramice Koban, a później w alańskiej ceramice i petroglifach w średniowieczu, jest dość widoczna w tańcu czeczeńskim.
Tańce czeczeńskie dzielą się na grupy, pary i pasjansa. Jest grupa mężczyzn i kobiet oraz tańce solo.
Według wybitnego czeczeńskiego etnologa Saida-Magomeda Chasjewa zbiorowe tańce ludowe wymagały czterech, sześciu lub ośmiu par (czyli liczby parzystej), a ich układ przypominał klasyczną swastykę. Takie tańce były związane z uprawami słonecznymi i różnymi uprawami ziemi.
Różne gatunki tańców ludowych czeczeńskich mają swoje korzenie w ich pochodzeniu, medium, w jakim się pojawiły, i ich semantyce. Są to rytuały (ślub, zaklęcie deszczu itp.), Praca (tańce wojenne, tańce pasterzy i inne), tańce świąteczne i liturgiczne.
Nie jest człowiekiem, ale boską istotą. W międzyczasie młoda kobieta ślizga się po czole po ramieniu półkola, najpierw po prawej stronie, gdy chłopiec na palcach z podniesioną ręką podąża za nią, obracając się o 180 stopni. Od tego momentu labirynt zaczyna się rozwijać w przeciwnym kierunku.