Tradycyjna gra w sito

W Nizina Wenezueli (równina centralna) gra toczy się w sito, pochodzi z rdzennych Indian (między innymi guaiqueríes, guamonteyes, arahuacos, tamotes, tamanacos, caribes, palenques), na tym terenie gra się głównie w okresie Wielkiego Tygodnia lub w święta. Jego nazwa pochodzi od krzewu, z którego robią suszone owoce.

La zaranda składa się z totumy (miska, którą uzyskuje się przez posiekanie dużego pustego nasienia na dwie części), którą przekłuwa się kijem. W górnej części patyczka nawinięty jest sznurek, który po pociągnięciu obraca sito. Otwory są otwarte dla tej totumy, tak że rzucona lub obrócona wnika w powietrze i wydaje charakterystyczny dźwięk.

Aby rzucić lub zatańczyć sito, a cabuya na patyku a następnie jest ciągnięty, aby obrócić go na ziemi. Na ogół ta, która tańczy na ekranie, to kobieta, ponieważ na wenezuelskich równinach mężczyzna tańczy górę, w rzeczywistości sposób na zabawę z ekranem polega na tym, że kobiety są ustawione w kółko i tańczą swój ekran, a mężczyźni rzucają czubkami zniszczyć sito.

Dostępny jest inny wariant czasy czuwania świętego, czyli rytuały religijne zwyczajowo odprawiane z okazji dziękczynienia za przysługi lub cuda wyrządzone ukochanej osobie. W tym rytuale kobiety rzucają i tańczą swoimi sitami, a mężczyzna rzuca swym topem, by uderzyć w sito kobiety, którą lubi, jeśli to zniszczy, kobieta będzie jego dziewczyną na tę noc.

Innym wariantem gry jest to, że 6 do 10 kobiet jest zgrupowanych razem z taką samą liczbą mężczyzn, rzucają swoimi sitami i blatami, jeśli są niezniszczone sita, kobiety wygrywają, a jeśli je zniszczą, wygrywają wszyscy mężczyźni.

Masz wiarę że kiedy dzieci bawią się ekranem, który się zepsuje, jest to zły omen i wskazuje, że coś złego się wydarzy i głosują na ekran.

Z drugiej strony, wśród graczy pasjonujących się popularnym sportem w Wenezueli były wyzwania związane z oblężeniem. Ale jak tańczyło sito? Otóż ​​za pomocą mocnej liny lub gumy guaral, która została umieszczona na końcu w dłoni operatora, poprzeczki kija, guaral został owinięty wokół korpusu sita i za pomocą templonu zwolniono tancerza na ziemię, gdzie się trząsł, wydając dźwięk przypominający dźwięk olbrzymiego cygara, lecącego dookoła ziemi.