El Agora w Atenach (w najstarszych tekstach znane również jako Forum Ateńskie) jest najbardziej znanym przykładem starożytnej greckiej agory, położonej na północny zachód od Akropol i ograniczony od południa przez wzgórze Areopag, a od zachodu przez wzgórze znane jako Agoraios Kolonus, zwany także Cerro de Mercado.
Agora została prawdopodobnie zbudowana w centrum miasta jako przestrzeń publiczna w VI wieku pne. Wcześniej w innych częściach Aten mogła istnieć bardziej prymitywna agora.
Ostateczna lokalizacja znajduje się na skrzyżowaniu trzech istniejących dróg z główną ulicą Aten, Via Panateneas. Zorganizował ją Pizistratus, który usunął z agory prywatne domy, zamknął studnie i uczynił z niej centrum ateńskiego rządu.
Zbudował także system odwadniający, fontanny i świątynię poświęconą bogom olimpijskim. W piątym i czwartym wieku budowano świątynie z Hefajstosem, Zeusem i Apollem.
Począwszy od 480 roku pne, druga perska inwazja na Grecję spowodowała ucieczkę z miasta wielu Ateńczyków, pozostawiając je w dużej mierze opuszczone. Miasto zostało prawie całkowicie zniszczone, ale Ateńczycy powrócili po klęsce Persów w 479 roku, a Agora została odbudowana.
Nie było większych zmian aż do II wieku pne, kiedy wschodnia i południowa strona placu została przebudowana przez bogatych obcych władców.
Do agory dodano wiele innych godnych uwagi zabytków, w tym małą rzymską świątynię, Ołtarz Zeusa, świątynię Aresa, boga wojny, dodano w północnej połowie agory, tuż na południe od Ołtarza Dwunastu Bogów. ., a także Odeon Agryppy i Stoa Attalos zbudowane wzdłuż wschodniego brzegu agory.
W tym miejscu znajduje się Muzeum Agory w Stoa of Atalo, a jego oficyny są związane z demokracją ateńską. Kolekcja muzeum obejmuje przedmioty z gliny, brązu i szkła, rzeźby, monety i napisy z VII do V wieku pne, a także ceramikę z czasów bizantyjskich i okupacji tureckiej.