La congaKto o tym nie słyszał? Chodzi o instrument muzyczny kubańskiego pochodzenia, wywodzącego się z bębnów, który z biegiem czasu ewoluował w jego konstrukcji i sposobie gry. Ponadto zaowocowało to ritmo, jeden z karaibskich i kubańskich rytmów par excellence i natychmiast wyzwala ruch szkieletu.
Poza tym, że jest instrumentem, prawda jest taka, że conga jest tańczony i śpiewany a jego historia sięga uroczystości organizowanych przez czarnych niewolników w czasach kolonialnych, głównie w święto Bożego Ciała podczas Objawienia Królów. Mówi się, że Conga tańczy, a także do grup muzycznych, które interpretują ich muzykę, a każdy z nich ma pewne cechy, które je definiują.
W zasadzie, jakie instrumenty musi mieć grupa conga? Musi mieć dzwon, A bęben basowy, dzwonek, kilka bliźniaków, piąty, perkusista, patelnie, ruszt, trąbka, tumbadora i wreszcie puzon. Z tych instrumentów pochodzą charakterystyczne nuty conga, chociaż każdy region Kuby nadaje jej osobisty charakter (na przykład w Santiago de Cuba używa się chińskiej trąbki i bębna zwanego bocú).
Zwykle widzimy ludzi tańczących congę w trupie karnawałowej, słuchamy, jak ten rytm porusza pływaki w niektórych choreografiach lub słuchamy go w dyskotece przy pełnej głośności. Conga jest obecna na każdym popularnym festiwalu, a jej ewolucja była tak wielka, że od lat 30-tych XX wieku jest już uważana za taniec w sali balowej. Kto nie pamięta piosenki Gloria Stefan, którą conga zwykł powtarzać przez cały czas? A kto nie wrócił z Kuby nucąc takiego?
