Nazwa "Wiking»Po raz pierwszy użyli go zagraniczni autorzy w XI wieku naszej ery. Jego pochodzenie to prawdopodobnie szwedzkie słowo oznaczające zatokę „Vik”. Pokazuje to ścisły związek między ludźmi a morzem, od którego byli całkowicie zależni jako źródło utrzymania.
Mieli własną mitologię. Ich bogów nazywano „asarami”, a Wikingowie często uważani są za dzikusów, pijaków, bezlitosnych złodziei. W rzeczywistości ich głównym zajęciem było rolnictwo i handel. Wyprawy Wikingów były głównie wyprawami handlowymi, które czasami przeradzały się w grabieże. Ale szczerze mówiąc, były też wyprawy, których głównym celem było plądrowanie obcych regionów przybrzeżnych.
Szwedzcy Wikingowie
Oto różnica między wikingami „szwedzkimi” i „duńskimi / norweskimi”. Wyprawy duńskie i norweskie udały się na zachód, koncentrując się na Europie Zachodniej i Anglii. Szwed natomiast udał się na wschód, głównie do dzisiejszej Rosji, a później do Bizancjum i Kalifatu.
Kamienie runiczne i artefakty archeologiczne znalezione we wschodniej Szwecji i na wyspie Gotland pokazują, że handel między wschodnią Szwecją a Bliskim Wschodem był bardzo intensywny w tym okresie historii. Wyprawy te często rozpoczynają się w centrach handlowych, takich jak „Birka”, położona na wyspie na jeziorze Mälaren, niedaleko od Sztokholmu.
Wikingowie osiedlili się także w rosyjskim Nowogrodzie, które nazywali „Holmgardem”. Z biegiem czasu jego wpływ na życie gospodarcze i polityczne rósł i stawał się decydujący. Według kroniki napisanej w XII wieku naszej ery, założycielami Rosji byli szwedzcy wikingowie.
Chociaż nie jest to bardzo prawdopodobne, wpływ Wikingów jest nadal widoczny. Na przykład nazwa Rosji prawdopodobnie pochodzi od jednego ze szwedzkich imion Wikingów „ruser”.