Zatoka Botnicka

botnia

El Zatoka Botnicka to przepaść położona między zachodnią Finlandią a wschodnią Szwecją. Jego powierzchnia wynosi 116.300 725 km², długość 80 km, szerokość od 240 do 60 km, średnia głębokość 295 m, maksymalna 5. Jest to najbardziej wysunięte na północ ramię Bałtyku. Jego wody są płytkie, dość zimne, najbardziej wysunięta na północ część pozostaje zamarznięta przez XNUMX miesięcy w roku i ma niskie zasolenie, a różne gatunki ryb słodkowodnych mogą nawet żyć w jego wodach.

Botnia jest latynizacją języka staronordyckiego, oznaczającego „niski”. Nazwa botn została zastosowana do zatoki jako Helsingjabotn w staronordyckim języku, w przeciwieństwie do Hälsingland, które było nazwą nadaną obszarowi przybrzeżnemu na zachód od zatoki. Następnie botten zastosowano w regionach Västerbotten w zachodniej części i Österbotten we wschodniej części („East Bottom” i „West Bottom”). Fińska nazwa Österbotten, Pohjanmaa lub „Pohja” -land dostarcza wskazówki co do jego znaczenia w obu językach: pohja oznacza „niski” i „północ” jednocześnie.

Zatoka Botnicka wraz z Morzem Bałtyckim należy do tych, które prehistorycznie, aż do plejstocenu, tworzyły szeroką równinę dorzecza rzeki Eridanos. Rzeka ta powstała w regionie Laponii, przepłynęła przez teren dzisiejszej Zatoki Botnickiej i wpadła do Morza Północnego, tworząc deltę o ogromnych rozmiarach.

Od plejstocenu było kilka epizodów lodowcowych, podczas których obszar ten opadał poniżej poziomu morza z powodu ciężaru lodu. Stało się to około 700.000 XNUMX lat temu. Odtąd cechy, które decydowały o tym, czym jest obecna zatoka, składały się z ciężaru pokrywy lodowej, która tonęła w regionie, i późniejszej regulacji izostatycznej.


Bądź pierwszym który skomentuje

Zostaw swój komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

*