Diskutoj fisnikëria në Itali Isshtë pak e shpërndarë sepse duhet të mbahet mend se deri në bashkimin në një mbretëri të vetme gjeografia italiane ishte një grusht shtetesh të veçanta që kishin linja të ndryshme mbretërore. Mbi ta mbretërit e Spanjës, ata të Dy Siçilive, ata të Sardenjës, Perandorisë së Shenjtë Romake, Dukat e Toskanës dhe atyre të Parmës, Papët dhe Doge të Genova-s dhe Venecias, për shembull, ushtruan fuqinë e tyre.
Nëse flasim për shtëpi sovrane në Itali do të flasim për Shtëpinë e Sforza, Shtëpinë e Visconti, Shtëpinë e Savojës, Shtëpinë e Farnese, atë të Medici, atë të Gonzaga, atë të Lindjes dhe atë të Bourbon. Çfarë titujsh kishin? Epo, nga princat dhe dukat, përmes markezave, kontëve, baronëve, patricëve dhe titujve të tjerë feudalë. Le të themi se nuk kishte shumë marrëveshje as në tituj. Kur u bë bashkimi në 1870, Shtëpia e Savojës u përpoq të bashkonte, bashkonte, fisnikët dhe titujt e ndryshëm, por ligjërisht nuk ishte në gjendje ta bënte këtë sepse shumë familje u përmbaheshin titujve të tyre me forcë, megjithëse dinastitë e dhënësve nuk ekzistonin më.
E vërteta është se çështja e fisnikërisë italiane nuk është aspak e thjeshtë sepse kjo situatë do të thotë që nga njëra anë ka fisnikëria italiane dhe nga ana tjetër fisnikëria romake. Papët kanë shpërndarë tituj dhe favore përgjatë shekujve dhe shumë familje kanë mbetur të bashkuara me Vatikanin dhe madje kishte kalime të vështira në kohën e bashkimit sepse nënkuptonte fundin e Shteteve Papnore. Prej aty lindi thirrja aristokracia e zezë, për pikëllimin e kësaj situate.