İlk önemli dönem Hollanda mimarisi sırasındaydı Hollanda Altın Çağı 17. yüzyılın başlarından. Müreffeh şehirler nedeniyle ekonomi muazzam bir şekilde genişledi.
Yeni belediye binaları ve depolar inşa edildi. Bir servet kazanan tüccarlar, çeşitli şehir ve kasabalarda ve çevresinde (savunma ve ulaşım amaçlı) kazılan birçok yeni kanaldan biri boyunca inşa edilen yeni evlerin ve yeni durumuna fayda sağlayan süslü cepheli evlerin inşasını emretti.
Kırsal kesimde aynı sayıda olmasa da yeni kır evleri inşa edildi. Zamanın bazı tanınmış mimarları Jacob van Campen (1595-1657), Lieven de Keys (c. 1560-1627) ve Hendrik de Keyser (1565-1621) idi.
19. yüzyılın sonunda, hem kilisede hem de kamu mimarisinde, özellikle Fransız Viyolletinden esinlenen Katolik Pierre Cuypers tarafından kayda değer bir neo-Gotik veya neo-Gotik akım vardı. Amsterdam'daki Rijksmuseum (1876-1885) ve Amsterdam Merkez İstasyonu (1881-1889) ana binalarına aittir.
20. yüzyılda Hollandalı mimarlar modern mimarinin gelişiminde önemli bir rol oynadılar. Beurs van Berlage'nin mimarı Berlage'nin 20. yüzyılın başlarından rasyonalist mimarisinden, 1920'lerde, her biri modern mimarinin hangi yöne gitmesi gerektiği kendi bakış açısına sahip üç grup gelişti.
Dışavurumcu mimarlar arasında Amsterdam'da M. De Klerk ve PJ Kramer (Bkz. Amsterdam Okulu) ve CIAM uluslararası modernist grupla iyi ilişkileri olan işlevselciler arasında Mart Stam, LC van der Vlugt, Willem Marinus Dudok ve Johannes Duiker öne çıkıyor.
50'lerde ve 60'larda Aldo van Eyck, JB Bakema ve Herman Hertzberger gibi 'Generation Forum' (Forum adlı bir derginin adı) olarak bilinen yeni nesil mimarlar Team 10 gibi uluslararası gruplarla bağlantı kurdu.
80'lerden günümüze Rem Koolhaas ve Office of Metropolitan Architecture (OMA) dünyanın önde gelen mimarlarından biri oldu. Onunla birlikte, modernist bir gelenek içinde çalışan yeni nesil Hollandalı mimarlar oluşturdu.