El adufe Arap kökenli küçük bir tef olup, aslında bir tarafı deri ile kaplanmış ahşap bir çerçevenin oluşturduğu yuvarlak bir tef olan bir membranofon enstrümanıdır.
Portekiz'de bu enstrüman, 45. ve XNUMX. yüzyıllar arasında İber Yarımadası'nda tanıtılan Arap adufe'nin varisidir. Sesi zenginleştirmek için tohumları veya küçük çıngırakları olan dörtgen bir bimembranofon tefidir. Çerçevenin kenarları yaklaşık XNUMX inçtir.
İlik iki elin baş parmakları ve sağ işaret parmağıyla tutulur, böylece diğer parmaklar serbestçe vurulabilir. Esasen Portekiz'in orta-doğusunda yer almaktadır (ilçe) Beyaz Kale), özellikle bayram ve hac vesilesiyle şarkıya eşlik eden, kadınlara özel olarak seslendirildi.
Sözlü gelenekte, özellikle adufe eşliğinde bazı şarkıların mısralarında, enstrümanın ahşabı "palo de naranjo" olarak adlandırılır.
Portakal çiçeği ve evlilik arasındaki ilişkiden dolayı kesinlikle sembolik olan bu referans, aletin yapısının başka bir özelliği ile pekiştirilir; bu, erkek bir hayvanın zarlarından birinin ve diğerinin dişi bir hayvanın derisine atıfta bulunur.
Adufe çalgıcıları, bu çeşitliliğin sebebinin enstrümanın uyumuna ve ses biçimine çevrildiğini söylüyorlar. Bu tanıklık, enstrümana, yapısına ve hatta geleneksel olarak kadın oyunculara ayrılmış olan kullanımına bağlı büyülü ikonografiye ipuçları veriyor.