પ્રાચીન ઇજિપ્તમાં કોઈ પ્રાચીન સંસ્કૃતિએ મહિલાઓને જેટલું માન આપ્યું નથી. ત્યાં, તેમની પાસે નિભાવવાની ફરજો હતી, પરંતુ આ બંને જાતિના માણસો વચ્ચે સમાન અધિકાર પ્રાપ્ત કરવા જરૂરી હતા. પુરુષોની પણ તેમની ભૂમિકા હતી. આ એક ખરાબ અથવા નકારાત્મક વસ્તુ તરીકે જોવા મળી ન હતી: એકદમ વિરુદ્ધ. આજની સભ્યતામાં ત્યાં સ્પર્ધા હોવી સામાન્ય છે, અને આ "સ્પર્ધા" ને લીધે આપણે આપણી જાતને ચર્ચાઓમાં અથવા મોટા વિરોધાભાસમાં ડૂબી જઇએ છીએ. આ ઘટનાઓ, આજે દુર્ભાગ્યે ઘણી વાર બની રહેલી, આધુનિક સમયની જેમ એટલી તીવ્રતા કે ન હતી.
ઇજિપ્તવાસીઓ માનતા હતા કે ત્યાં ઓર્ડર છે (માટ નામની એક સ્ત્રી દેવી), અને કેઓસ (જેનું નામ તેઓ શેઠ રાખ્યું છે). જેથી, સ્ત્રીઓ દેવીઓ હોઈ શકે છે. પરંતુ હજી પણ વધુ છે ...
તેમ છતાં, સામાન્ય રીતે માત્ર એક માણસ ફારુન બની શકે છે અને તે સ્ત્રી ફક્ત સહ-કાર્યકારી બનવાની ઉત્સુકતા રાખી શકે છે, ત્યાં ખરેખર ઘણા રાજાઓ હતા. મહિલાઓ કે જેઓ રાજ્યપાલની ગાદી પર બેસવામાં સફળ થયા હતા, અને તેમના લોકો દ્વારા આદર આપવામાં આવશે. આજે આપણે તેમને હેટશેપ્સૂટ, નેફરિટિટી અને દૂરના ક્લિયોપેટ્રા તરીકે ઓળખીએ છીએ. ત્યાં કેટલાક વધુ હતા, પરંતુ તે તે ત્રણ છે જેમાંથી વધુ અવશેષો મળી આવ્યા છે, જેમાંથી તેમના જીવન વિશે વધુ વિગતો મેળવવાનું શક્ય બન્યું છે.
ત્રણેયની એક સરખી વાર્તા છે. ફારૂન નિ: સંતાન મૃત્યુ પામે છે, અથવા શાસન કરવા માટે ખૂબ નાના પુત્ર સાથે. પછી તે તેની બહેન અથવા સાવકી બહેન સાથે, શાહી લોહી સાથે લગ્ન કરે છે, જે અંતમાં પૃષ્ઠભૂમિ છોડીને સમાપ્ત થાય છે જે શાસક હોવો જોઈએ, જે તે તાજ પહેરીને સમાપ્ત થાય છે જે બે ભૂમિને એક કરે છે: અપર અને લોઅર ઇજિપ્ત.
પરંતુ આપણે ગામોમાં રહેતી મહિલાઓ વિશે થોડી વાત કરીએ. તેઓ, શાહી રક્ત સાથે, તેઓ સંપત્તિ ધરાવતા હતા અને છૂટાછેડા પણ લઈ શકતા હતા જો તેણીએ તેના પતિને પ્રેમ કરવાનું બંધ કરી દીધું છે. તેણીએ પુરુષ સાથે મળીને, ખેતરોમાં, તે ભવ્ય કામદારોને ભોજન આપવાની જવાબદારી ઉપરાંત, જેણે આજ સુધી અસ્તિત્વમાં છે તે કિંમતી અને ભેદી સ્મારકોનું નિર્માણ કર્યું છે.