China is een enorm land met veel steden en veel landbouwgebieden. Een van de economische en sociale problemen waarmee u al enige tijd wordt geconfronteerd, is de interne migratie van het platteland naar de stad. Er zijn miljoenen migranten die door het hele land van de ene plaats naar de andere gaan en als ze de status van stadsbewoner accepteren, verliezen ze hun perceel land in hun huizen. Om deze reden zijn de gevoelens van deze arbeiders complex en hetzelfde geldt voor stadsbewoners die beleid promoten om plattelandsarbeiders naar hun industrieën te trekken.
De stad Zhoongshan in de provincie Guandong heeft bijvoorbeeld een reeks lokaal beleid en voorschriften ingevoerd om deze werknemers aan te trekken en een van de belangrijkste dingen is om ze de stedelijke verblijfsstatus. Volgens de autoriteiten zijn ongeveer 30 duizend arbeiders in de stad in staat om hun status te wijzigen of hukou zoals ze zeggen, maar om de een of andere reden hebben minder dan 200 die verandering het afgelopen jaar doorgevoerd. De stedelijke verblijfsstatus geeft deze landarbeiders toegang tot onderwijs, huisvesting en gezondheidszorg, maar ze voeren het proces nog steeds niet uit. Waarom?
Waarschijnlijk omdat ze hun perceel grond in hun geboortestad niet willen opgeven, omdat ze denken dat als het slecht gaat in de stad, ze altijd naar huis kunnen terugkeren. De andere kant hiervan is dat ze, door geen legale stadsbewoners te zijn, veel meer betalen voor de gezondheid en scholing van hun kinderen. Welnu, het lijkt erop dat ze niet veel langer in deze tussenliggende situatie zullen kunnen blijven, aangezien de nationale overheid vastbesloten is om de kloof tussen het platteland en de stad te dichten door het land verder te verstedelijken. De vraag die al deze arbeiders hebben, is of steden altijd werk voor iedereen zullen hebben.