De boter sculpturen of boter, zijn essentieel voor de spirituele ontwikkeling van het Tibetaans boeddhisme. Als een unieke beeldhouwkunst in de Tibetaanse cultuur, is de kunst afkomstig uit de Tibetaanse Bon-religie en wordt het beschouwd als een van de exotische bloemen in de schatkamer van de Tibetaanse kunst.
Herkomst van botersculpturen
In 641, toen prinses Wencheng van de Tang-dynastie trouwde met de toenmalige Tibetaanse koning Songtsan Gambo, gaf ze een sculptuur van Sakyamuni mee, die later werd vereeuwigd en aanbeden in de Jokhang-tempel.
Om hun respect te tonen, presenteerden de Tibetanen offers voor de Boeddha. In overeenstemming met traditionele gebruiken die in India worden waargenomen, werden offers aan de Boeddha en bodhisattva's verdeeld in zes categorieën: bloem, Tu-wierook, goddelijk water, Wa-wierook, fruit en Boeddha-licht.
Tegen die tijd zijn echter alle bloemen en bomen gestorven, dus maakte het Tibetaanse volk in plaats daarvan een boeket van boterbloemen.
Botersculpturen zijn een soort handgemaakte vormboter waarbij de belangrijkste grondstof boter is, een voedingsmiddel onder Tibetanen in China. Het stevige materiaal, dat zacht en puur is, met een vage geur, kan worden gevormd tot levendige, heldere en voortreffelijke ambachten.
In het begin waren botersculpturen eenvoudig en de technieken moeilijk. Later werden in het Taer-klooster twee instellingen opgericht om monnikskunstenaars op te leiden die gespecialiseerd zijn in deze kunst. Met een passie voor de Boeddha en de kunsten werkten de monniken hard en leerden ze van elkaar om hun eigen zwakheden te overwinnen, waardoor de kunst qua structuur en inhoud werd verrijkt.
Het maken van botersculpturen is vrij uniek en complex: omdat boter gemakkelijk smelt, wordt het met de hand gevormd in koude omstandigheden (meestal op winterdagen) door monnikkunstenaars.
Om boter zachter en delicater te maken, wordt het lange tijd in koud water gedrenkt om onzuivere stoffen te verwijderen, waarna de boter tot een zalf wordt gekneed. Voor het beeld moeten de kunstenaars zich wassen en deelnemen aan een religieus ritueel.
Dus beginnen ze het onderwerp van de botersculptuur te bespreken. Nadat ze het thema hebben vastgesteld, werken ze het concept, de planning en het ontwerp van de botersculptuur uit. Tijdens dit proces wordt het werk verdeeld onder de respectievelijke monniken. Als al het voorbereidende werk is voltooid, gaan de kunstenaars de kamers binnen bij een temperatuur van 0℃ en beginnen ze met hun sculpturen.