Zoals we hebben gezien, maken botersculpturen deel uit van de geschiedenis van de Tibetaans boeddhisme. De eerste procedure is het vaststellen van een basiskader voor het botersculptuur. Dit gebeurt met eenvoudig gereedschap, zoals zacht leer, henneptouw en een holle stok.
In de volgende procedure, modellering, worden twee klassen van de gebruikte grondstoffen gebruikt. De eerste is een mengsel van zwart van de gebruikte sculpturen van boter en verbrande as van tarwestro om verschillende vormen in het frame te vormen.
Dit proces lijkt sterk op beeldhouwen en beeldhouwen uit kleimeel. Vervolgens moet het lichaam worden gecontroleerd en onderzocht voordat het model definitief wordt vastgesteld. De tweede grondstof is een mengsel gemaakt van crèmekleurige boter en veel mineralen.
Deze zijn op het oppervlak van het lichaam geschilderd en er wordt goud- en zilverstof gebruikt om de omtrek van de sculptuur te tekenen. Dit proces voltooit het modelleren van kleurenbeelden.
In de laatste stap worden de botersculpturen gefixeerd op de leien van meerdere of van een speciaal bassin, zoals in het oorspronkelijke ontwerp. Het ontwerp kan een afbeelding van de bloem maken of een verhaal dat een "boterbloemframe" wordt genoemd.
De manieren om botersculpturen uit te drukken, variëren enorm, en omvatten een breed scala aan inhoud. Meestal richten ze zich op het boeddhisme, historische verhalen, persoonlijke biografieën, vogels en beesten. Naarmate de tijd verstrijkt, word je doordrongen van de trends van de tijd.
Zo verrijkt het botersculptuur "The Sakyamuni Story" niet alleen de traditionele stijl van het botersculptuur, maar weerspiegelt het ook het echte leven. Op deze manier is de vorige enkele methode een systeem met meerdere methoden geworden, dat een combinatie van sculpturen en stereoscopische reliëfs omvat - een unieke combinatie van sculpturen en meerdere sculpturen.