Vrouwen en concubines. Dat is de naam van een van de eerste Chinese films die ik als tiener zag. Sindsdien hou ik niet van de plek, de sociale rol van de concubine, hoewel er in het Westen tegenwoordig steeds minder huwelijken en meer concubines zijn. Maar de twee vakbonden bestaan niet naast elkaar zoals in andere tijden in andere culturen, waaronder China, gebeurde. Concubines zijn vrouwen die samenwonen met mannen, maar niet getrouwd zijn. De oude Chinezen, die geld hadden, konden verschillende concubines hebben en het was gebruikelijk dat de keizer er duizenden kon hebben.
Een concubine kan worden behandeld als een pseudo-echtgenote of rechtstreeks als een prostituee. Zijn status was lager dan die van de vrouw en zijn leven hing grotendeels af van de sympathie of het weinige medeleven dat de vrouw en natuurlijk de man voor hem hadden. Een concubine kon kinderen krijgen, die ze erfden, hoewel ze altijd op de kinderen van de vrouw zaten. Om die reden kwamen intriges vaak voor bij de kinderen om te ascenderen, dus de relatie tussen deze vrouwen was vaak erg conflicterend. In het geval van de keizer binnen de Verboden Stad er waren veel. Er wordt geschat dat de laatste dynastie, de Qing, er ongeveer 20 had. Zijn doel was om de keizer seksueel tevreden te stellen en de voortplanting van een erfgenaam te verzekeren. De keizer was yang en de vrouwen yin, dus om de harmonie van de kosmos te behouden, moest hij met velen seks hebben. Wat een gemak!
De eunuchen, mannen die gecastreerd waren, zorgden voor hen. Als ze het geluk hadden een concubine te zijn, zou het een succesvolle carrière kunnen zijn die zou eindigen in fortuin en voorspoed voor hun respectievelijke familie. Tegenwoordig is het concubinaat in heel China wettelijk afgeschaft (in Hong Kong gebeurde dat pas in 1971), maar in de praktijk zijn er veel Chinezen die jonge geliefden onderhouden. Ze hebben natuurlijk niet dezelfde status, maar het is geen gemakkelijke gewoonte om uit te roeien.
Bron en foto: via Scherven van China