De moeder van de emigrant
De stad Gijón is vol sculpturen Zoals we een paar maanden geleden al zeiden, maar er is er een die speciaal is vanwege de betekenis: De moeder van de emigrant.
In 1970 werd dit beeld ingehuldigd op de plaats die in de volksmond bekend staat als El Rinconín.
Dit bronzen beeld, het werk van Ramón Muriera, stelt een vrouw voor met een verloren blik en een uitgestrekte hand die naar de zee kijkt waar haar kinderen zijn geëmigreerd en wacht op hun terugkeer, hoewel het misschien nooit zal gebeuren.
Opgericht als een eerbetoon aan de moeders van emigranten, en verre van de gebruikelijke canons van herdenkingsbeeldhouwwerken die in gebruik zijn, werd het lange tijd verkeerd begrepen, bekritiseerd en beschimpt, omdat velen van mening waren dat het niet het beeld symboliseerde dat overzeese immigranten van hun moeders hielden .
Om daar te komen, moet je de Piles-rivier oversteken nadat je een stuk langs de Paseo de San Lorenzo hebt gelopen, een promenade van iets meer dan drie kilometer. De wandeling gaat verder naar Providencia, met een prachtig uitzicht.
Degenen die haar hebben gezien, verzekeren dat het zien van haar als het regent een behoorlijk spektakel is vanwege de emotie en expressiviteit die ze overbrengt met haar opgeheven hand, haar gekrulde haar en haar jurk die door de wind aan haar lichaam is geplakt, als een eeuwige afscheidsgroet .
Als curiositeit moet worden opgemerkt dat op dezelfde data dat het werd geïnstalleerd, het standbeeld van keizer Octavio Augusto werd ingehuldigd in Campo Valdés, dat in de stad zeer goed werd ontvangen vanwege zijn klassieke esthetiek, in tegenstelling tot de moderniteit dat het verondersteld De moeder van de emigrant.
Er werd kwaadwillig gezegd dat hij zich in de Rinconín had gevestigd omdat hij geen ander punt verder van het hart van de stad had gevonden.
Een sculptuur met een ziel die ongemakkelijk is omdat het het intrinsieke lijden van emigratie vertegenwoordigt, helaas een zeer actueel onderwerp.