Bespreken adel in Italië Het is een beetje verspreid, want er moet aan worden herinnerd dat tot de eenwording in een enkel koninkrijk de Italiaanse geografie een handvol afzonderlijke staten was met verschillende koninklijke afstammelingen. Over hen oefenden bijvoorbeeld de koningen van Spanje, die van Twee Sicilië, die van Sardinië, het Heilige Roomse Rijk, de hertogen van Toscane en die van Parma, de pausen en de dogen van Genua en Venetië hun macht uit.
Als we het hebben over soevereine huizen in Italië, hebben we het over het Huis van Sforza, het Huis van Visconti, het Huis van Savoye, het Huis van Farnese, dat van Medici, dat van Gonzaga, dat van het Oosten en dat van Bourbon. Welke titels hadden ze? Welnu, van prinsen en hertogen tot markiezen, graven, baronnen, patriciërs en andere feodale titels. Laten we zeggen dat er ook niet veel overeenstemming was over de titels. Toen de eenwording plaatsvond in 1870, probeerde het Huis van Savoye de verschillende edelen en titels te verenigen, samen te voegen, maar wettelijk was het niet in staat om dit te doen omdat veel families hun titels met geweld vasthielden, hoewel de toekennende dynastieën niet meer bestonden.
De waarheid is dat de kwestie van de Italiaanse adel helemaal niet eenvoudig is, omdat deze situatie betekent dat er enerzijds de Italiaanse adel is en anderzijds de Romeinse adel. De pausen hebben door de eeuwen heen titels en gunsten verspreid en veel families zijn verenigd gebleven met het Vaticaan en er waren zelfs harde kruisingen ten tijde van de eenwording, omdat dit het einde van de pauselijke staten inhield. Van daaruit was de oproep geboren zwarte aristocratie, voor het rouwen over deze situatie.