El adufe Het is een kleine tamboerijn van Arabische oorsprong, een membranofooninstrument dat eigenlijk een ronde tamboerijn is, gevormd door een houten frame dat aan een van de zijkanten bedekt is met huid.
En in Portugal is dit instrument erfgenaam van de Arabische adufe, geïntroduceerd op het Iberisch schiereiland tussen de 45e en XNUMXe eeuw. Het is een vierhoekige bimembranofoontamboerijn die zaden of kleine ratels heeft om het geluid te verrijken. De zijkanten van het frame zijn ongeveer XNUMX cm.
Het adduce wordt vastgehouden met de duimen van beide handen en door de rechter wijsvinger, waardoor de andere vingers vrij blijven om te slaan. Het is voornamelijk gelegen in het midden-oosten van Portugal (district Castelo Branco), waar het uitsluitend door vrouwen wordt uitgevoerd en het lied begeleidt, vooral ter gelegenheid van festivals en bedevaarten.
In de mondelinge traditie, met name in de verzen van sommige liederen die worden begeleid door de adufe, wordt het hout van het instrument "palo de naranjo" genoemd.
Deze verwijzing, zeker symbolisch vanwege de relatie tussen oranjebloesem en huwelijk, wordt versterkt door een andere bijzonderheid van de constructie van het instrument, die verwijst naar de huid van een van de membranen van een mannelijk dier en de andere van een vrouwelijk dier.
De gevorderde spelers zeggen dat de reden voor deze diversiteit zich vertaalt in de harmonie van het instrument en de manier waarop het klinkt. Dit getuigenis geeft aanwijzingen voor de magische iconografie die verband houdt met het instrument, de constructie en zelfs het gebruik ervan, die traditioneel voorbehouden was aan vrouwelijke spelers.