met Ivan de Verschrikkelijke, een tsaar die bekend staat om zijn strenge karakter en liefde voor kunst, werd het gebruikelijk om aan het hof narren, zangers, spelers en
dansers.
In de Sovjettijd, na de revolutie van 1917, begon de bolsjewistische regering geld toe te wijzen voor de organisatie en verspreiding van professionele gezelschappen van populaire dansen. In 1937 maakte het eerste professionele populaire danscollectief zijn opwachting onder leiding van Igor Moiseyev.
Onder de talrijke gezelschappen is er nog een groep: Barynia, wiens virtuositeit het punt heeft bereikt dat wanneer artiesten het podium opgaan, ze dat niet doen.
ze weten precies wat ze zullen interpreteren, het artistieke resultaat is altijd een spontane improvisatie. (Ze zijn erg beroemd in het buitenland).
De ontwikkeling van de Russische dans evolueerde in drie richtingen:
- De corrosie (jorovody) die zeer gevarieerd zijn. Het is de combinatie van bewegingen van een groot aantal deelnemers met een lied en soms met
het rollenspel van de inhoud van de muziek.
- De geïmproviseerde dansen, afhankelijk van het aantal deelnemers, kan individueel, in paren of in groepen worden gedanst. Deze dansen
ze worden meestal van kinds af aan geleerd.
- Traditionele dansen hebben, in tegenstelling tot populaire dansen, een bepaalde volgorde van verschillende figuren en in elke figuur zijn de bewegingen vooraf vastgelegd. De meest voorkomende zijn: kadril, metaliza, valenki, balalaika, sibisrkaya, polka etc.