Voor het grootste deel van zijn geschiedenis, de russische architectuur het is overwegend religieus geweest. Kerken waren eeuwenlang de enige gebouwen die van steen werden gebouwd, en tegenwoordig zijn het bijna de enige gebouwen die bewaard zijn gebleven uit hun oude verleden.
De basiselementen van het Russische kerkontwerp kwamen vrij vroeg naar voren, rond de XNUMXe eeuw. Het algemene plan is dat van een Grieks kruis (alle vier de armen zijn gelijk), en de muren zijn hoog en relatief vrij van openingen.
De karakteristieke uivormige koepel verscheen voor het eerst in de stad Novgorod in de kathedraal van Sancta Sophia, in de XNUMXe eeuw. Binnenin is het belangrijkste kenmerk de iconostase, een altaarstuk waarin de kerkiconen hiërarchisch zijn gemonteerd.
De centra van middeleeuwse kerkarchitectuur volgden de veranderende dominantie van oude Russische steden - van Kiev tot Novgorod en Pskov, en, vanaf het einde van de 15e eeuw, van Moskou.
Met de oprichting van een verenigde Russische staat onder Ivan III, begon de buitenarchitectuur in Rusland te verschijnen. Het eerste exemplaar van buitenlands werk is een grote kathedraal van de Assumptie in Moskou, voltooid in 1479 door de Bolognese architect Fioravanti Aritotle.
De kathedraal is eigenlijk een opmerkelijke synthese van traditionele Russische bouwstijlen, hoewel de klassieke proporties het markeren als een werk van de Italiaanse Renaissance. De Russische traditie beleefde een korte periode van hernieuwde invloed onder Ivan IV (de Verschrikkelijke), onder wiens bewind de legendarische Sint-Basiliuskathedraal werd gebouwd.
Over het algemeen begonnen de tsaren zich echter steeds meer aan te sluiten bij de Europese bouwstijlen. Het grote voorbeeld van deze verandering was Peter de Grote, die St. Petersburg ontwierp volgens het huidige Europese ontwerp. Zijn opvolgers volgden hun voorbeeld en huurden de Italiaanse architect Rastrelli in om het Rococo Winterpaleis en de Smolny-kathedraal te produceren.